. #گریز_مناجاتی 📢 امید به فضل خدا؛ قال الله تبارک و تعالی: «عبدی أطِعنی حتی أَجعلَکَ مِثلی ، أنا حَیّ لا اَموت اَجعلک حیّا لا تَموت، أنا غنیّ لا أَفتقِر أَجعلک غنیّا لا تَفتَقِر، أنا مَهما أَشاءُ یَکون أَجعلکَ مَهما تَشاء یکون» «بنده ام، از من اطاعت کن تا تو را مانند خود سازم. همان طورى که من زنده هستم و نمى‌میرم تو هم همیشه زنده باشى. همان طورى که من غنى هستم فقیر نمى‌شوم تو هم همیشه غنى باشى. همان طورى که من هر چه را اراده کنم مى‌شود تو را هم همین طور سازم.»(۱) و روى الشيخ العارف رجب الحافظ البرسيّ قال: إنّ اللَّه تعالى قال لداود: يا داود و عزّتي و جلالي لو أنّ أهل سماواتي و أرضي أملوني فأعطيت كلّ مؤمّل أمله و بقدر دنياكم سبعين ضعفا لم يكن ذاك إلّا كما يغمس أحدكم بإبرة في البحر و يرفعها، فكيف ينقص شي‏ء أنا قيّمه؟. شيخ عارف رجب حافظ برسى گفته: خداوند به داود عليه السلام فرمود: «اى داود! قسم به عزت و جلالم، اگر همه اهل آسمان و زمين به من اميدوار باشند و از من بخواهند، من خواسته ‏هاى هر كدام از آنها را برآورده مى‌كنم. اگر چه آن خواسته‏ ها به اندازه هفتاد برابر دنياى شما باشد و انجام اين كار براى من مانند اين است كه اگر هر كدام از شما سوزنى را به دريا فرو ببريد و آن را بيرون بياوريد. آيا آن كار چيزى را از آب كم مى ‏كند؟!»(۲) مَن تَقَرَّبَ إلَیَّ شِبرا” تَقَرَّبـتُ إلَیهِ ذِرَاعا” وَ مَن تَقَرَّبَ إلَیَّ ذِرَاعا” تَقَرَّبتُ إِلَبهِ بَاعا” وَ من أَتَانِی مَشیا” أَتَیتُهُ هَروَلَهً «هر کسی یک وجب به من نزدیک شود، من یک ذراع (از آرنج تا نوک انگشتان برابر با سه وجب) به او نزدیک می‌شوم و هر کس یک ذراع به من نزدیک شود، من یک باع (به اندازه گشودن دو دست) به او نزدیک می‌شوم و هر کس آهسته (و معمول) به سوی من آید، من با هروله (حالتی بین دویدن و راه رفتن) به سوی او می‌آیم.»(۳) 📚منبع (۱) این حدیث قدسی با همین عبارت در کتاب «الجواهر السنیة الحر العاملی»، که کلیات حدیث قدسى است در ص۳۶۱ وارد شده است. البته این حدیث با عبارت های دیگری نیز در سایر کتاب های حدیثی مانند بحارالانوار، وسائل الشیعه هم وارد شده است. (۲) الجواهر السنية في الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، شیخ حر عاملی، ص ۱۹۵ (۳) مستدرک الوسائل، حسین بن محمد نوری مازندرانی، ج۵، ص ۲۹۸ #دعا_و_مناجات #روایات_مناجاتی #مداحی_عالمانه ...... 🌹 خوشحالی خدا آنست که فرمانبردار باشی؛ على بن عيسى در حديث مرفوعى (كه سند را به معصوم رسانده) روايت می‌كند كه موسى عليه السّلام با خدا مناجات كرد و خداوند در آن مناجات به او فرمود: «اى موسى آرزويت در دنيا دراز نشود كه بخاطر آن دلت سخت گردد و شخص سخت دل از من به دور است. اى موسى آن طور باش كه من در تو خوشحالم (كه چنان باشى) چون كه خوشحالى من آن است كه فرمانبردارى شوم و نافرمانى نشوم. پس دلت را با ترس بكش، كهنه جامه باش و زنده دل، در زمين گمنام باش و در آسمان معروف، خانه‏ نشين باش و چراغ در شب، در پيشگاه من فرمانبردار و فروتن باش چون فرمانبردارى شكيبايان. از بسيارى گناه به درگاه من فرياد كن چون فرياد گنهكار گريزان از دشمن، در دفع دشمن از من يارى بجوى كه براستى من ياور و مددكار خوبى هستم. اى موسى! همانا من خدايم كه بر فراز بندگانم و بندگان زير دست منند و همگى در برابرم كوچك و درمانده‏‌اند و از خودت نيز بر خويشتن نگران باش (چون بسيار شود كه انسانى از خود گول خورد) و فرزند خود را نيز بر موضوع دينت امين مدان مگر اينكه فرزند تو نيز مانند خودت خوبان را دوست بدارد. اى موسى! تن خود را بشوى و غسل ده و به بندگان شايسته‏ ام نزديك شو. اى موسى! در نماز مردم، پيشواشان باش و در دعوا و نزاعشان رهبر باش و بدان چه من به تو نازل كرده‏‌ام در ميانشان داورى كن كه من حكمى روشن و دليلى تابان و نورى بر تو فرو فرستادم كه گويا باشد بدان چه در اولين و آخرين بوده و خواهد بود.» 📚منبع الروضة من الكافی، شیخ کلینی، ترجمه رسولى محلاتى، ج‏۱، ص ۶۱ .