هنگام درنگ
✅به سوی ترانسفورماتیو جاذبۀ ! 🔹نگارش: استاد رضا بابایی 🔹در بهار سال ۱۹۹۶ مقالۀ مفصلی (۴۰ صفحه) به دفتر مجلۀ Social Text (متن اجتماعی) می‌رسد که همۀ اعضای علمی مجله را خوشحال می‌کند. نویسندۀ مقاله، آلن ، یکی از سرشناس‌ترین ‌های فرانسه و عنوان مقاله «به سوی ترانسفورماتیو جاذبه کوانتومی» بود 🔹مقاله چاپ شد و همه منتظر واکنش خواننده‌های مجله بودند. ناگهان پستچی بسته‌ای به دفتر مجله می‌آورد که همه را در بهت و حیرت فرو می‌‌برد. درون بسته، مقاله‌ای دیگر از سوکال بود که این‌‌گونه آغاز می‌شد: «جناب سردبیر، در مقاله‌ای که بهار امسال برایتان فرستادم و شما چاپ کردید، حتی یک جملۀ و معنادار وجود نداشت؛ اما چون عبارات آن را ، حتما گمان کرده‌اید که خیلی و پیچیده است! خواهشمند است مقالۀ دوم بنده را که دربارۀ زبان گنگ و عده‌ای از روشنفکران فرانسوی است، چاپ کنید تا خوانندگانتان بدانند که نباید نام‌ها و جمله‌های پر را بخورند...» . 🔹مسئولان مجله که به ‌شدت از چاپ مقالۀ پیشین سوکال، شرمنده و خشمگین شده بودند، نامه و مقالۀ دوم سوکال را چاپ نکردند. اما او هم بیکار ننشست و در اولین فرصت کتاب را نوشت. این کتاب دربارۀ کسانی است که خود را با توسل به اصطلاحات و عبارات می‌پوشانند، و قصد دارند با جمله‌های چندپهلو و تاریک، خوانندۀ خود را خلع سلاح کنند یا بفریبند. 🔹سوکال، نویسندگان را به استفاده از مردمی سفارش می‌کند و به خوانندگان فرانسوی هشدار می‌دهد که کلام، لزوما به دلیل ژرفای معانی و بلندای مفاهیم آن نیست؛ بلکه گاهی حکایت از یا مقلد یا دغل‌باز می‌کند که قصد دارد نادانی‌های خود را با بیان جملات به ‌ظاهر عمیق و آکنده از بپوشاند. 🔹به قول مولانای خودمان: « بر ».
1هزار مشاهده