📝 #معرفی_مقاله 🔻معناشناسی بصیرت در نهج البلاغه 🖋نویسندگان: عباس مصلایی پور، مروت محمدی 📒فصلنامه علمی پژوهشی کتاب قیّم 🔹چکیده: بصيرت امري فراتر از رويت ظاهري است و آن عبارت است از ادراک حقايق و رويت اشياء آن گونه که هستند. بصيرت در واقع، به ادراکات قلبي حاکي از حقيقت و قوه تمييز حق از باطل اطلاق مي شود. اين امر از طريق عبرت آموزي از براهين و حجت هاي آشکار الهي و نيز تدبر و تفکر در آن ها به وقوع مي پيوندد.در اين مقاله، مولفه هاي معنايي بصيرت با رويکرد هم نشيني و جانشيني، در نهج البلاغه بررسي شده است. بصيرت در اين کتاب با واژه هايي همچون اعتبار، تقوي، زهد، عشق، اماني و آرزوها، هم نشين شده و با واژه هاي لب، توسم، امام و پيشوا و قلب سليم، رابطه جانشيني دارد. بر مبناي آموزه هاي نهج البلاغه، فرد صاحب بصيرت آخرت گراست و تمام حرکات و سکنات خود را سنجيده و بر اساس علم، انجام مي دهد و با روشن شدن حق، تغيير موضع مي دهد و در جبهه حق قرار مي گيرد. www.sid.ir/fa/Journal/ViewPaper.aspx?id=256837 @h_shafiei