سلام صبح بخیر 🌳 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِيبٌ ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِی وَ لْيُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ بقره ۱۸۶ و هرگاه بندگانم از تو درباره من پرسند (بگو:) همانا من نزدیكم؛ دعاى نیایشگر را آنگاه كه مرا میخواند پاسخ می گویم. پس باید دعوت مرا بپذیرند و به من ایمان آورند، باشد كه به رشد رسند برخى افراد از رسول خدا صلى الله علیه وآله میپرسیدند: خدا را چگونه بخوانیم؟ آیا خدا به ما نزدیك است كه او را آهسته بخوانیم و یا اینكه دور است كه با فریاد بخوانیم؟! این آیه در پاسخ آنان نازل شد.  دعا كننده، :آنچنان مورد محبّت پروردگار قرار دارد كه در این آیه، هفت مرتبه خداوند تعبیر خودم را براى لطف به او بكار برده است: ۱-اگر بندگان خودم ۲-درباره خودم پرسیدند، ۳-به آنان بگو: من خودم به آنان نزدیك هستم ۴-وهرگاه خودم را بخوانند، ۵-خودم دعاهاى آنان را مستجاب میكنم، ۶-پس به خودم ایمان بیاورند ۷- ودعوت خودم را اجابت كنند. این ارتباط محبّت آمیز در صورتى است كه انسان بخواهد با خداوند مناجات كند.  طبق آیات قرآن، تمام هستى در تسبیح و قنوت هستند؛ «كلّ له قانتون»   و تمام موجودات به درگاه او اظهار نیاز دارند؛ «یَسئله مَن فى السموات والارض  پس؛ ما نیز از او درخواست كنیم تا وصله ى ناهمگون هستى نباشیم.  قرآن درباره دعا سفارشاتى دارد، از آن جمله:  ۱- دعا و درخواست باید خالصانه باشد. «فادعوا اللّه مخلصین له الدین»  ۲- با ترس و امید همراه باشد. «وادعوه خوفاً وطمعاً» ۳- با عشق و رغبت و ترس توأم باشد . «یدعوننا رغباً و رهباً»  ۴- با تضرّع و در پنهانى صورت بگیرد. «ادعوا ربكم تضرعاً و خفیة»  ۵ - با ندا و خواندنى مخفى همراه باشد. «اذ نادى ربّه نداء خفیاً»  در اصول كافى، صدها حدیث در اهمیّت، نقش وآداب دعا، توجّه واصرار وذكر حاجتها هنگام دعا ودعاى دسته جمعى وایمان به استجابت آن آمده است.  سؤال : چرا گاهى دعاى ما مستجاب نمی شود؟  پاسخ: عدم استجابت دعاى ما به خاطر شرك یا جهل ماست. در تفسیر المیزان آمده است كه خداوند در این آیه میفرماید: «اجیب دعوة الداع اذا دعان» خودم اجابت میكنم دعا كننده اى را كه فقط مرا بخواند و با اخلاص تمام، از من طلب خیر كند. پس اگر دعا مستجاب نشد، یا به جهت آن است كه ما از خداوند خیر نخواسته ایم، و در واقع براى ما شرّ بوده و یا اگر واقعاً خیر بوده، خالصانه و صادقانه از خداوند درخواست نكرده ایم و همراه با استمداد از غیر بوده است. و یا اینكه استجابت درخواست ما، به مصلحت ما نباشد كه در این صورت به جاى آن بلایى از ما دور میشود ویا براى آینده ما یا نسل ما ذخیره میشود ویا در آخرت جبران میگردد.  در اصول كافى آمده است : كسى كه غذاى حرام بخورد، یا امر به معروف ونهى از منكر نكند ویا از سر غفلت وبی اعتنایى دعا كند، دعایش مستجاب نمى گردد.  معناى دعا، ترك كسب وكار نیست، بلكه توكّل به خداوند همراه با تلاش است. لذا ؛ دعاى بیكار مستجاب نمیشود.  شاید قرار گرفتن آیه ى دعا در میان آیات روزه به خاطر تناسب بیشترى است كه ماه خدا با دعا دارد.  سؤال: با اینكه كارهاى خداوند قانونمند و براساس عوامل و سنّتهاى ثابت است، پس دعا چه نقشى دارد؟  پاسخ: همانگونه كه انسان در سفر، حكم نماز و روزه اش غیر از انسان در وطن است، انسان دعا كننده با انسان غافل از خدا متفاوت هستند و سنّت خداوند لطف به اوّلى است، نه دوّمى. آرى، دعا و گفتگو با خداوند، ظرفیّت انسان را براى دریافت الطاف الهى بیشتر میكند. همانگونه كه توسل و زیارت اولیاى خدا، شرایط انسان را عوض میكند.   به رسم کریمان دعای شهادت 🙏