💠 پروندهٔ مهاجران، سیاستهای تکراری و چند پرسش اساسی ✍ رسول نمازی 🔸 بار دیگر در روزهای اخیر، مسئلهٔ حضور مهاجران افغانستانی در ایران، بحث و جدلهای زیادی را ایجاد کرده و ظاهرا تصمیم دولت وفاق ملی هم اخراج بخشی از آنان است‌. 🔹 ساماندهی وضعیت مهاجران در ایران باید به‌صورت جدی پیگیری شود، ولی نباید فراموش کرد که این مسئله‌ تاکنون سیاست‌گذاری درست و مشخصی در سطح کلان کشور نداشته و دستخوش برخورد سلیقه‌ای دولتهای گذشته بوده و در نتیجه به کلافی سردرگم تبدیل شده که با دستور فوری اخراج آنان و حتی انسداد مرزها به تنهایی قابل حل نیست! 🔸 اما مسئلهٔ فوری‌تری که اکنون به‌وجود آمده، حجم بالای اخبار سیاه‌انگارانه و نظرات شبه‌امنیتی پیرامون مهاجران است که به‌طور مستمر توسط مقامات دولتی و انتظامی در رسانه‌های عمومی منتشر می‌شود؛ آیا چنین فضایی، مخاطب ایرانی را به رفتارهای تند و غیرمنطقی با مهاجران -که سالهاست با آنها همزیستی داشته‌اند- سوق نمی‌دهد؟ 🔹 در واقع آقایان مسئول، بدون توجه به تبعات اجتماعی اظهارنظرات خود، به‌دنبال ارائهٔ راهکاری هستند که: اولا تازگی ندارد و سالهاست با عنوان «سیاست بازگشت» و سخت‌گیری علیه مهاجرین اعمال می‌شود؛ و ثانیا برای حل یک مشکل چندوجهی و پیچیده، مردم را در کف جامعه روبروی هم قرار می‌دهند که خود این می‌تواند به یک مشکل حاد امنیتی تبدیل شود! ▪️آیا برای یافتن راه‌حلی که جامع و کامل باشد، نباید کار علمی جدی در مورد انگیزه‌ها و زمینه‌های حضور مهاجران در ایران انجام شود؟ ▫️آیا نباید پژوهشهای علمی برای نگرش‌سنجی مهاجران افغانستانی در ایران و اینکه در چه شرایطی حاضر به بازگشت هستند انجام گردد؟! ▪️آیا واقعا حضور مهاجران در ایران هیچ منفعت و دستاوردی طی این چهاردهه برای ما نداشته است؟ ▫️آیا حجم قابل توجهی از نخبگان و فرهیختگان مهاجر در ایران که ظرفیت آنان مغفول مانده، قابل استفاده نیست؟! 🔸 آقایان مسئول! حداقل تجربهٔ کشورهای مهاجرپذیر دنیا را یکبار درست و دقیق مورد مطالعه قرار دهید و به راهکارهای منطقی و قابل انجام بیندیشید که کمترین آسیب اجتماعی و امنیتی و بیشترین منفعت را برای جامعهٔ ما داشته باشد. #مجمع_اسلامی_حبل‌الله 🆔 @Hablollahir