♻️ پاسخی به یک دغدغه 🚌 آیا به‌جز اعزام، بقیه کارها «خاله‌بازی» است؟! ✍ حسین کمیلی 🤔 مواجهه انتزاعی و بعضاً تخیلی ما و محدود دیدن عرصه های کنشگری در قضیه ، ناشی از برخورد موسمی، درجه دو و سیاسی با این مهم است. 🖥 اینکه گاهی با پخش یک فیلم از زندگی مردم در آن مناطق، خیلی از ایرانی‌ها دچار شبهه می شوند! 💰 یا مثلا گاهی فکر میکنیم در جهان، فقط ما داریم برای فلسطین تلاش می‌کنیم! 📡 این تصورات، ناشی از روایت‌های محدود دستگاه‌های حاکم و رسانه‌های ما از موضوع است. 💡 در حد فهم خودم یک نکته را متذکر میشوم: 💪 رهبری دائما تاکید دارند که مهمترین افراد در این جبهه، خود افراد ساکن در این مناطق هستند که باید ایستادگی کنند. این یعنی باید حمایت از آنها بشود یک اصل. قوت قلب دادن به آنها، پاسخ به شبهات ذهنی آنها و... . 📱 بروید حتی همین روزها که ما در اوج عزت هستیم، پای پست‌های صفحات خبری عربی را ببینید؛ یک خبر از ایران در کنار موافقین، چقدر مخالفین زیادی دارد! چقدر افراد هستند که هنوز باور ندارند ما طرفدار این قضیه هستیم! چرا این را دست کم می‌گیریم‌؟ 💌 اگر رفتید و به یک فلسطینی پیام خدا قوت دادید و پاسخ آمد که: «ای مجوس، ما به حمایت تو نیاز نداریم.» تعجب نکنید؛ آنقدر حضورمان کم است که ذهن بسیاری از مردمان فلسطین دچار شبهه است! 🔭 اگر میدان را اینچنین ببینیم، دیگر اعزام هم صرفا به مثابه یک «حرکت نمادین» شاید بد نباشد؛ ولی قطعا اولویت نیست. ⌨ به مدد مترجم گوگل، واقعا حضور در صفحات عربی در حد پیام گذاشتن کار سختی نیست. 🌍‌ دسترسی به این عزیزان هم الان دیگر کار سختی نیست. بروید سراغ فالوورهای کسانی مثل @mahmoudalhasanat [در اینستاگرام] که برای یک عمر من و شما فالوورهایی از همان‌جاها دارد. همان مردم ایستاده در میدان. 🆔 @Hablollahir