*بسمالله الرحمن الرحیم*
حدیث (۱)
*فضیلت کسب علوم اهلبیت علیهم السلام*❗
🔸️ *بسند صحیح از حضرت ابو الحسن علی بن موسی الرضا علیه السّلام از آباء طاهرینش از حضرت رسول صلی الله علیه وآله روایت شده که فرمودند :*
*دانش جویی بر هر مسلمانی واجب است. پس دانش را از جایی که گمان میرود، بجویید، و از اهلش (اهلبیت علیهم السلام) برگیرید؛زیرا آموختن آن برای خرسندی خداوند نیکی،*
* *جستن اش عبادت، گفتگو دربارۀ آن ذکر (سبحان اللّه) گفتن،*
*عمل به آن جهاد، آموزش اش به کسی که نمی داند، صدقه و بذل آن به اهلش نزدیکی به خداوند والا است؛*
*زیرا دانش نشانهای حلال و حرام، چراغگاه و راههای بهشت، همدم در وحشت، همراه در غربت و تنهایی، هم سخن در خلوت، راهنمای در خوشی و ناخوشی سلاح بر دشمنان و زینت دوستان است.*
*خداوند با دانش گروههایی را بالا میبرد و آنان را رهبران نیکی میکند تا از اعمال آنان بیاموزند و با کردارشان هدایت شوند و به آرای ایشان برسند. کسانی که فرشتگان به دوستی شان رغبت میکنند با بال هاشان ایشان را لمس میکنند و در نمازشان برای آنان برکت میخواهند. هر تر و خشکی حتّی ماهیهای دریا و خزندگان و درندگان و چارپایان خشکی برای ایشان آمرزش میخواهند.*
*همانا دانش، زندگانی دلها از جهل، روشنی چشمها در تاریکی و توانایی بدنها در ناتوانی است که بنده را به جایگاه نیکان و مجالس خوبان و درجات بالا در دنیا و آخرت میرساند. یادآوری آن برابر روزه و آموختن آن برابر با شب زنده داری است.*
*با دانش، پروردگار اطاعت و بندگی میشود، با دانش خویشان به هم میرسند و حلال از حرام شناخته میشود، علم پیشوای عمل و عمل پیرو آن است.*
*دانش به سعادتمندان الهام میشود و از اشقیا بازداشته میشود. پس خوشا کسی که خداوند بهره اش را از علم بازنداشته است.*
🔹️ *بِالْإِسْنَادِ اَلصَّحِیحِ أَبِی اَلْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُوسَی اَلرِّضَا ع عَنْ آبَائِهِ عَنِ اَلنَّبِیِّ ص أَنَّهُ قَالَ: طَلَبُ اَلْعِلْمِ فَرِیضَةٌ عَلَی کُلِّ مُسْلِمٍ فَاطْلُبُوا اَلْعِلْمَ فِی مَظَانِّهِ وَ اِقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِهِ فَإِنَّ تَعَلُّمَهُ لِلَّهِ تَعَالَی حَسَنَةٌ وَ طَلَبَهُ عِبَادَةٌ وَ اَلْمُذَاکَرَةَ بِهِ تَسْبِیحٌ وَ اَلْعَمَلَ بِهِ جِهَادٌ وَ تَعْلِیمَهُ مَنْ لاَ یَعْلَمُهُ صَدَقَةٌ وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِهِ قُرْبَةٌ إِلَی اَللَّهِ تَعَالَی لِأَنَّهُ مَعَالِمُ اَلْحَلاَلِ وَ اَلْحَرَامِ وَ مَنَارُ سَبِیلِ اَلْجَنَّةِ وَ اَلْمُؤْنِسُ فِی اَلْوَحْشَةِ وَ اَلصَّاحِبُ فِی اَلْغُرْبَةِ وَ اَلْوَحْدَةِ وَ اَلْمُحَدِّثُ فِی اَلْخَلْوَةِ وَ اَلدَّلِیلُ عَلَی اَلسَّرَّاءِ وَ اَلضَّرَّاءِ وَ اَلسِّلاَحُ عَلَی اَلْأَعْدَاءِ وَ اَلزَّیْنُ عِنْدَ اَلْأَخِلاَّءِ یَرْفَعُ اَللَّهُ بِهِ أَقْوَاماً فَیَجْعَلُهُمْ فِی اَلْخَیْرِ قَادَةً تُقْتَبَسُ آثَارُهُمْ وَ یُقْتَدَی بِفِعَالِهِمْ وَ یُنْتَهَی إِلَی آرَائِهِمْ تَرْغَبُ اَلْمَلاَئِکَةُ فِی خَلَّتِهِمْ وَ بِأَجْنِحَتِهَا تَمْسَحُهُمْ وَ فِی صَلَوَاتِهَا تُبَارِکُ عَلَیْهِمْ یَسْتَغْفِرُ لَهُمْ کُلُّ رَطْبٍ وَ یَابِسٍ حَتَّی حِیتَانُ اَلْبَحْرِ وَ هَوَامُّهُ وَ سِبَاعُ اَلْبَرِّ وَ أَنْعَامُهُ إِنَّ اَلْعِلْمَ حَیَاةُ اَلْقُلُوبِ مِنَ اَلْجَهْلِ وَ ضِیَاءُ اَلْأَبْصَارِ مِنَ اَلظُّلْمَةِ وَ قُوَّةُ اَلْأَبْدَانِ مِنَ اَلضَّعْفِ یَبْلُغُ بِالْعَبْدِ مَنَازِلَ اَلْأَخْیَارِ وَ مَجَالِسَ اَلْأَبْرَارِ وَ اَلدَّرَجَاتِ اَلْعُلاَ فِی اَلْآخِرَةِ وَ اَلْأُولَی اَلذِّکْرُ فِیهِ یَعْدِلُ بِالصِّیَامِ وَ مُدَارَسَتُهُ بِالْقِیَامِ بِهِ یُطَاعُ اَلرَّبُّ وَ یُعْبَدُ وَ بِهِ تُوصَلُ اَلْأَرْحَامُ وَ یُعْرَفُ اَلْحَلاَلُ وَ اَلْحَرَامُ وَ اَلْعِلْمُ إِمَامٌ وَ اَلْعَمَلُ تَابِعُهُ یُلْهِمُهُ اَلسُّعَدَاءَ وَ یَحْرِمُهُ اَلْأَشْقِیَاءَ فَطُوبَی لِمَنْ لَمْ یَحْرِمْهُ اَللَّهُ مِنْ حَظِّهِ.*
📚 منیة المرید صفحه ۱۱۰ به نقل از
📚 أمالی شیخ طوسی(ره) جلد ۲صفحه ۱۰۲