امام موسی بن جعفر علیه السلام می فرمایند: «اذا مات المؤمن بكت علیه الملائكه و بقاع الارض التی كان یعبد الله علیها و أبواب السماء التی كان یصعد فیها بأعماله و ثلم فی الاسلام ثلمه لا یسدها شیء لان المؤمنین الفقهاء حصون الاسلام كحصن سور المدینه لها: چون مؤمن بمیرد فرشته های آسمان و قطعه های زمین كه خدا را در آنها عبادت كرده و درهای آسمانها كه عبادتش از آن بالا رفته بر او بگریند و در اسلام رخنه ای افتد كه چیزی آنرا نبندد. زیرا مؤمنان مسئله دان و عالم، دژهای اسلامند، مانند حصارهای شهر كه بر گرد آن است».