امام صادق (علیه السلام): لیس نَبی فِی السّموات و الارض وَ إلّا یَسألون الله تبارک و تعالی أن یُوذَن لَهم فِی زیارة الحسین علیه السلام ففوجٌ ینزل و فوجٌ یعرج (مستدرک الوسائل، ج 10، ص 244، کامل الزیارات، ص 111) هیچ پیامبری در آسمان ها و زمین نیست مگر اینکه می خواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین است که گروهی به کربلا فرود آیند و گروهی از آنجا عروج کنند. امام کاظم (علیه السلام): و لا تأخذوا من تربتی شیئا لتبرّکوا به، فإنّ کلّ تربةٍ لنا محرّمة إلاّ تربة جدّی الحسین بن علی علیهماالسلام فإنّ الله عزّوجلّ جَعلها شِفاء لِشیعَتَنا وَ أولیائنا.(جامع الاحادیث الشیعه، ج 12، ص 533) امام کاظم علیه السلام در ضمن حدیثی که از رحلت خویش خبر می داد، فرمود: چیزی از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید؛ چرا که خوردن هر خاکی جز تربت جدم حسین علیه السلام بر ما حرام است، خدای متعال تنها تربت کربلا را برای شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است. امام صادق (علیه السلام): من اتَی قَبرالحُسین علیه السلام عارفاً بحقّة کتبه الله عزّوجلّ فی أعلی علّیّین. (من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص581) هر کس که به زیارت قبر حسین علیه السلام نایل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد خدای متعال او را در بلندترین درجه عالی مقامان ثبت می کند. امام مهدی(عجل الله تعالی فرجه): لأَندُبَنَّکَ صَباحاً و مَساءً و لأَبکِیَنَّ عَلَیکَ بَدَلَ الدُّمُوعِ دَماً(بحار الأنوار،ج 98 - ص 238) هر صبح و شام بر تو گریه و شیون می کنم و در مصیبت تو به جای اشک، خون می گریم. امام رضا(علیه السلام):  کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً(بحارالانوار،ج44، ص284 ) چون ماه محرم فرا می رسید، کسی پدرم را خندان نمی دید.