گزیدم از میان مرگ‌ها ، اینگونہ مردن را: ترا چون جان فشردن در بر، آنگہ جان سپردن را خوشا از عشق مردن در ڪنارت، اے ڪہ طعم تو، حلاوت می‌دهد حتّے، شرنگِ تلخِ مردن را چہ جاے شڪوہ ز اندوہ تو؟ وقتے دوست‌تر دارم من از هر شادے دیگر، غم عشق تو خوردن را تو آن تصویر جاویدے ڪہ حتّے مرگ جادویی نداند نقشت از لوح ضمیر من، ستردن را 🍁 ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌