‌ رنجی مرا به سینه ی گرداب می کشد تا مرگِ یک‌ستاره ی بی تاب می کشد دنیا دلش گرفته و‌نقاشِ آسمان چشمِ تو‌را به صورتِ مهتاب می کشد . مردم! به گوشِ هم‌برسانید:آرزو از سرزمین فاجعه اسباب می کشد! در خانه ای که پنجره اش رو‌ به گریه است ما را جنون همیشه به یک قاب می کشد . من سر بریده می رسم و‌دستِ سردِ تو خونِ جگر به خالیِ بشقاب می کشد . من با خیالِ مرگ رسیدم به آسمان دستی مرا به سمتِ تو در خواب می کشد ای دخترِ نشان شده! تقدیر رعیتی پایِ تو‌را به خانه ی ارباب می کشد باران، گلویِ خاطره ها را گرفته است نقشِ تو‌را به سادگیِ آب می کشد 🌸🍃 #صنم_نافعے