مارهای خوش خط و خال آقا اسمش مدرس سطوح عالی و مدرس درس خارج فقه و اصول است آن‌وقت می‌آید حرف‌های بنجل حجتیه را تکرار می‌کند و حکمرانی در جمهوری اسلامی ایران را تشبیه می‌کند به حکومت اموی و عباسی. قسم می‌خورم که این افراد از حکومت و حکمرانی و فرآیند تحقق اهداف اسلام و سیاست‌ورزی و پیچ و خم‌های حکمرانی هیچ‌چیز جز چندگزاره ناقص نمی‌دانند. اینها فقط نوک بینی‌شان را می‌بینند. در همۀ امور انتظار معجزه دارند و از مسئولین انتظار عصمت. به زندگی اجتماعی‌شان که نگاه کنی می‌بینی یک قدم برای تحقق اهداف اجتماعی اسلام برنداشتند. جز غر زدن و تماشاچی بودن هیچی بلد نیستند. عرضه ندارند کلاس ۳۰ نفره خودشان را مدیریت کنند، آن‌وقت برای مدیریت کشور نسخۀ غربی می‌پیچند. از فقه هم جز طهارت و شکیات و صلاة مسافر چیزی فراتر نمی‌دانند. خودم شاهد بودم که برای اسلام هیچ شأن سیاسی و حاکمیتی قائل نبود و از طرفی دائم به فقهاء حمله می‌کرد که بدبختی مردم زیر سر نادانی فقهایی است که وارد فقه سیاسی شدند، یعنی تناقض در این حد! مراقب این مارهای خوش خط و خال باشید. بیانات امام در مورد اینها را یادتان هست؟ «روحانیون وابسته و مقدس‌نما و تحجرگرا هم کم نبودند و نیستند. در حوزه‌های علمیه‏‎ ‎‏هستند افرادی که علیه انقلاب و اسلام ناب محمدی فعالیت دارند. امروز عده‌ای با ژست‏‎ ‎‏تقدس‌مآبی چنان تیشه به ریشۀ دین و انقلاب و نظام می‌زنند که گویی وظیفه‌ای غیر از‏‎ ‎‏این ندارند. خطر تحجرگرایان و مقدس نمایان احمق در حوزه‌های علمیه کم نیست.‏‎ ‎‏طلاب عزیز لحظه‌ای از فکر این مارهای خوش خط و خال کوتاهی نکنند، اینها مروّج‏‎ ‎‏اسلام آمریکایی‌اند و دشمن رسول‌الله. آیا در مقابل این افعی‌ها نباید اتحاد طلاب عزیز‏‎ ‎‏حفظ شود؟‏ استکبار وقتی که از نابودی مطلق روحانیت و حوزه‌ها مأیوس شد، دو راه برای‏‎ ‎‏ضربه زدن انتخاب نمود: یکی راه ارعاب و زور و دیگری راه خدعه و نفوذ در قرن‏‎ ‎‏معاصر. وقتی حربۀ ارعاب و تهدید چندان کارگر نشد، راه‌های نفوذ تقویت گردید. اولین‏‎ ‎‏و مهم‌ترین حرکت، القای شعار جدایی دین از سیاست است که متأسفانه این حربه در‏‎ ‎‏حوزه و روحانیت تا اندازه‌ای کارگر شده است تا جایی که دخالت در سیاست دون شأن‏‎ ‎‏فقیه و ورود در معرکۀ سیاسیون تهمت وابستگی به اجانب را به همراه می آورد؛ یقیناً‏‎ ‎‏روحانیون مجاهد از نفوذ، بیشتر زخم برداشته‌اند. گمان نکنید که تهمت وابستگی و افترای‏‎ ‎‏بی‌دینی را تنها اغیار به روحانیت زده است، هرگز؛ ضربات روحانیت ناآگاه‏‎ ‎‏وابسته، به مراتب کاری‌تر از اغیار بوده و هست». صحیفه امام جلد ۲۱ صفحه ۲۷۸ استاد فخریان http://eitaa.com/hafezan_vahy