#حرف_آخر اما راه بسته نیست! همینکه بفهمیم انسانیم! و برای رشد این نفخه، این روح، این انسانِ بالقوه، که امروز نوزادِ ناتوانی است و باید بالغ و قدرتمند شود، نیاز به تیمارِ مادر و راهنمایی پدر داریم، قطعاً می‌فهمیم چرا معصومین پدران و مادران حقیقی ما هستند! و باز دلیل یک حس عجیب را خوب می‌فهمیم؛ چرا ما حس میکنیم آن دسته افرادی که در رشد روحمان موثرند شبیه پدر می‌مانند، شبیه مادر می‌مانند برایمان، و محبتمان به آنها چیزی فراتر از پدر و مادر خودمان است. راه بسته نیست! باید به "طلب " برسیم ! و بفهمیم چه نداریم ... طلب‌مان که واقعی باشد، قطعاً خدا حاجت‌مان را زود می‌دهد، چون خدا همان خدای حاجت شکمهاست! http://eitaa.com/hafezan_vahy۱