#التماس_تفکر ⭕️انتظار ویرانگر برداشت قشری از مردم از مهدویّت و قیام و انقلاب مهدی موعود این است که صرفاً ماهیت انفجاری دارد؛ فقط و فقط از گسترش و اشاعه و رواج ظلم‌ها و تبعیض‌ها و اختناق‌ها و حق‌کشی‏‌ها و تباهی‌ها ناشی می‌شود؛ نوعی سامان یافتن است که معلول پریشان شدن است. آنگاه که صلاح به نقطه صفر برسد، حق و حقیقت هیچ طرفداری نداشته باشد، باطل یکه‌‏تاز میدان گردد، جز نیروی باطل نیرویی حکومت نکند، فرد صالحی در جهان یافت نشود، این انفجار رخ می‌دهد و دست غیب برای نجات حقیقت- نه اهل حقیقت، زیرا حقیقت طرفداری ندارد- از آستین بیرون می‌آید. علی‌هذا هر اصلاحی محکوم است، زیرا هر اصلاح یک نقطه روشن است؛ تا در صحنه اجتماع نقطه روشنی هست دست غیب ظاهر نمی‌شود. بر عکس، هر گناه و هر فساد و هر ظلم و هر تبعیض و هر حق‌کشی، هر پلیدی‏‌ای به حکم اینکه مقدمه صلاح کلی است و انفجار را قریب‏ الوقوع می‌کند رواست، زیرا «الْغایاتُ تُبَرِّرُالْمَبادی» (هدفها وسیله‌های نامشروع را مشروع می‌کنند). پس بهترین کمک به تسریع در ظهور و بهترین شکل انتظار، ترویج و اشاعه فساد است. اینجاست که گناه، هم فال است و هم تماشا، هم لذت و کامجویی است و هم کمک به انقلاب مقدس نهایی. اینجاست که این شعر مصداق واقعی خود را می‌یابد: در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد این گروه طبعاً به مصلحان و مجاهدان و آمران به معروف و ناهیان از منکر با نوعی بغض و عداوت می‏‌نگرند، زیرا آنان را از تأخیراندازان ظهور و قیام مهدی موعود (عجّل الله تعالی فرجه) می‌شمارند. برعکس، اگر خود هم اهل گناه نباشند، در عمق ضمیر و اندیشه با نوعی رضایت به گناهکاران و عاملان فساد می‌‏نگرند، زیرا اینان مقدمات ظهور را فراهم می‌‏نمایند. 📚 استاد مطهری، قیام و انقلاب مهدی (ع) و مقاله شهید، ص54 @ala_allah