همیشه بهشون میگم تصور کنید همین آدمایی که شما اینطوری دربارشون قضاوت میکنین، حاضر بودند بین ما و این فضای فانتزی فیک رو ميدیدند. فکر می‌کنید چه برداشتی از کارای ما می‌کردند؟ اونقدری که زندگی شهدا درس به آدم میده، که باید از این فضاها ببری و بگی من هم میتونم به جایی برسم که شهدا رسیدند. به ایمان واقعی،به نترسیدن، به اتکای به خدا. اما انگار داستان ما برعکسه. ما فقط به ظاهر اونها رسیدیم، داستان های فانتزی طور اونها رو خوندیم( در مقابل داستان هایی که واقعا ارزش خوندن داره، مثل کتاب دا و... )، به انداختن یا ننداختن خط ریش اونها توجه کردیم. اینها ممکنه خیلی آسیب درست کنه که حتما میکنه. تو یه موقعیت خوب مثال های حقیقی زیادی دارم که ارائه میدم که چقدر از اونها راحت میشه دور شد و دور شدیم.