🔻حضرت ابراهیم«علیه‌السلام» در طول عمرش، دو بار مأمور به ذبح شد: یکی در سرزمین منا که بنا شد فرزندش را ذبح کند. بار دوم وقتی بود که از خدا خواست کیفیت زنده‌کردن مرده‌ها را ببیند.
🔹قرآن کریم می‌فرماید:
«إذ قالَ إبراهیمُ رَبِّ أَرِنی کَیفَ تُحیِ المَوتی قالَ أَ وَ لَم تُؤمِنْ قالَ بَلی وَ لکِنْ لِیَطمَئِنَّ قَلبی قالَ فَخُذ مِنَ الطَّیرِ فَصُرهُنَّ إلیکَ ثُمَّ اجعَل عَلی کُلِّ جَبَلٍ مِنهُنَّ جُزءاً ثُمَّ ادعُهُنَّ یَأتینَکَ سَعیاً وَ اعلَم أنّ اللهَ عزیزٌ حَکیمٌ»؛ و [یاد کن] آنگاه که ابراهیم گفت: «پروردگارا، به من نشان بده چگونه مردگان را زنده می‌کنی.» خداوند فرمود: «مگر ایمان نیاورده‌ای؟» گفت: «چرا، ولی تا دلم آرامش یابد.» فرمود: «پس چهار پرنده برگیر و آنها را پیش خود [ذبح کن و سپس] ریزریز کن و بر هر کوهی پاره‌ای از آنها را قرار ده. آنگاه آنها را فرا بخوان. شتابان به سوی تو می‌آیند. بدان که خداوند توانا و حکیم است»
🔸شاید ذبح هر کدام از این پرندگان، یعنی خروس و مرغابی و کرکس و طاووس، نمادی از یکی از صفات زشت اخلاقی انسان باشد: #خروس نمادی از شهوت جنسی، #مرغابی نمادی از شهوت خوردن غذا، #کرکس نمادی از شهوت طول عمر و #طاووس نمادی از شهوت زیبایی.
👈اگر انسان به ذبح این موانع از درون خود موفق شود، استعداد پرواز به‌سوی معبود و نیز دیدن خدا به چشم دل را پیدا می‌کند.
🔺کانال سیدابوالحسن مهدوی