پَهلی هم نشِسودن، پیرمردو اَ راننده گُف: ما مالِ محله‌ی امومزده هَسیم، ای دخترووَم میشناسیم، شناخت هه، بووا و ننه‌ش هم مسجدی‌مون هَسن میان مسجد جامع نماز جماعت، اَ دخترو بگو بیا عقِب پَهلی من بشینه، تا پسروم برَه پَهلی اوُ آغا ردیف دوم. من مثِ بوواش هَسم، باکی نی.🤔😥
خدا رحمتِش بُکُنه، روحِش شاد آغای حاجی ع.ح.ت. دیَه اومدم با ساکوُم عقِب پَهلوش دمِ دریچه، خودِشم سرِ صندلی، هَیطوُ یَی لیتی نشِسه، که مبادا بادِ رَختاش بُخوره اَ چدِرِ والِ مِشکی من، و اسلام به خطر بِفته!
تا اصلِ خودِ گوُدِ داراب، هَیطوُ یَی لیتی دو تا پاش آووردود اَ کفِ ماشینو ری صندلیش، پوزیشنِش Position،
اِنگا که بام قهر باشه! 😊
خَیییلی به خیر گذشت. یَدومه ترانه‌ی همسفرِ ستّار گذاشتود ضبطِ اتومیهن.
همسفر تنها نرو، بذا تا با هم بریم، سرنوشت‌مون یکی‌ست، هر دومون مسافریم،...
برَی بَرگَشتنه از داراب به شیراز، هَیطوُ گشتیم یَی پیرزنی پیدا کردیم حاضر شد بشینه بغلِ دَسّوم، اَما چارزانو زد ری صندلیو، گُف عادَت دَرم که چارزانو بزنم. یَی زنبیلِ پلاستیکی پُرتا پُرِ چی هم گذاشت اَ کِرِ دَس‌ّمون، یَی بُقچه‌ی هم چَپوند اوُ بَرِ دریچه. من یَی چِسقِ جَی داشتم. لِه پِه شُدودم داشت نفسوم اَ شماره میفتید اَما نَیتونوسم دَم بزنم و لام تا کام لب به شکایت بگُشایم.😥
نشنو از من چون حکایت نَیکنم
از جاتَنگی من شکایت نَیکنم
گر که دَهنوُم وا کُنم بهرِ کَلام
چیق و واق و عاقبت جا تی خَلام🤗
هَیطوُ تحمل و تحمل و التماس و اِلتِجا به درگاهِ پروردگار بابتِ ای اوضاع.
تا ایکِه زَنو اَ شیشده قره‌بُلاغ پیَده شد و رَف پایین. اِنگا یَی دنیای دَدودَنوم. جام واز شد و خدا خدا که کسی تی عرضِ راه نَیاد بالا که دوُ دَفه هَیم تراژدی از نو میاد ری صحنه.😉
رسیدیم سَروِسون، اومدیم پایین، اما من تک و تور و تنها همصحبتی و هَمبِلی ندَرم چه بُکنم؟
رفتم یَی گوشه‌ی تی فضای قهوه‌خونه نشِسم لوُ باغچه، رومَم کردم طرفِ باغچه که کسی نَیاد بام سوال و جواب بُکنه. وقتی روم برگردوندم دیدم یَی پسرِ سَروِسونی وَی‌سیدَه بِرّابِرّ اَ تی روم دَره میخَنده! هوُل کردودم، پاشُدم جَلدی اومدم پَهلی چَدِرِ یَی پیرزنی کوروس کردم و شَه گفتم: ببخشید من وَی‌میسَم پَهلی شما، ای پسَرو چِش اِنداخته اَ توم شَه‌میترسم. پیرزنو گُف: مِخَی بدَمِش تا میخورَه نمک و ناردوُنه ریچارپیچار؟! گفتم: نه بالای غیرتی، آبروریزی میشه زشته واللا، ما چَن دِقَه‌ی دیَه مِخَیم سوُوار بشیم.
بالاخره که هوُل و تَپ ولرز، برَی دخترِ تنها و مسافرت.🤨
دیَه سوُوار و بعد رسیدیم گاراجِ اتومیهنِ شیراز، حالا چه بُکنم برَی تاکسی؟😥
هر تاکسی جولوُ پام وَی‌میسید، اول نِگا میکردم بوینَم راننده‌ش جَوُون نَواشه و تنها نَواشه و سَر و گوشِش نَیجُنبه!🤨😥
تا دیَه یَی راننده‌ی دوکاره‌ی بود وَی‌سیدود، دوتا مسافرِ زن هم داشت منَم رفتم پَهلوشون عقِب نشِسم، جولوُ خوُ اَبَدا جایز نی بشینیم.
اوّل اوُنا رَسوند و بعد من اَ سه راه باغشاه.
کاشکُوم اتوبوسای تک صندلی و دوصندلیا داشت داراب تا ایطوُ اَ سرِ ما دخترای تنها نَیاد تی عرضِ راه!🤨
خطِ تهرون، اتوبوسِ تعاونی ۱۵ که اسمِش تی. بی. تی هَه، بعدها دوسای دانشجومون می‌گرِفتن خوب بود. چه ماشینِ خوبی هم هَه، قیمتِ بلیتِشَم یَی خورده‌ی گِرون‌تَر هَه اَ تعاونی ۱و ۲ و ۳ و .... برَی که وِرژِن بالا Version هَه.
تی. بی. تی مخفف: ترابری بین المللی تهران هَس.
سال ۱۳۳۳ اومده ایران و در جمعِ باقّی ماشینا، یَی سر و گردن بالاتر هَه. تی خطِ تبریز- تهران بیشتروش هَینا هَس. بَعضیا برَی شوخی می‌گُفتن: تی بی. تی مخفف: ترک بیلمَز تبریز هَس! بیلمَز کلمه‌ی ترکی به معنی نادان هَس.
خوُ دیَه ای هم بخشی از روز و روزگارِ دورانِ نوجوانی ما. سالهای دور از خانه.
دلشاد و پیروز باشید.💐👏👏
************