🔻 🔹از داناى پیرى شنیدم در نصیحت به یکى از مریدان خود چنین مى‌گفت: «اى پسر به همان اندازه که دل انسان به رزق و روزى تعلق دارد، اگر به روزى‌دهنده تعلق داشت، مقام او از مقام فرشتگان بالاتر مى‌رفت.» 🍃فراموشت نکرد ایزد در آن حال که بودى نطفه مدفوق و مدهوش 🍃روانت داد و طبع و عقل و ادراک جمال و نطق و راءى و فکرت و هوش 🍃ده انگشت مرتب کرد بر کف دو بازویت مرکب ساخت بر دوش 🍃کنون پندارى از ناچیز همت که خواهد کردنت روزى فراموش؟ 📕حکایتهاى گلستان سعدى به قلم روان، حکایت ١۵٨