فاطمیه این شکلی است که بغچه غم‌هایت را می‌گذاری روی شانه‌ات و می‌روی هیئت، یک ستون، یک گوشه دنج پیدا می‌کنی و از اول، قبل از روضه با غم مادر سر تکیه می‌دهی به دیواری و هی اشک در چشمانت جمع می‌شود هی بغضت را قورت میدهی. روضه خوان که شروع می‌کند چادر را بر سر می‌کشی و هی آرام آرام اشک‌هایت بریزد، هی آه بکشی، هی بزنی روی پایت و از سینه ناله‌ی اخ مادر بلند شود. و زن که باشی میدانی غم مادر از پهلوی شکسته و کبودی‌ها نیست. غم مادر غم غربت مردش است، غم زود مادر شدن زینبش.. غم غرور حسن و بلای عظیم حسینش... @hajbikhial