✅ پیاپی پی بودن سخنان مولای علی علیه السلام و تولید فکر از فکر جرج جرداق مسیحی: پياپى بودن سخنان على « ع » كه در نهج البلاغه بطور آشكار مشهود است، و هم چنين ارتباط بين انديشه‌ها بطرزى كه هر انديشه اى نتيجه ى فكر سابق و منشاء پيدايش انديشه ى بعدى باشد، نشانه ى فراست بى مانند على « ع » است. موضوعاتى كه در مورد بحث قرار گرفته از اين انديشه‌ها جدائى پذير نيستند. بلكه بايد گفت بحث از موضوعات، بدون انديشه هاى مزبور، صورت كاملى بخود نمى گيرد. زيرا اين انديشه‌ها آنچنان گسترده است كه هر كلمه اى از كلمات نهج البلاغه، خواننده را به دقت و تأمل وادار ميكند و هر جمله اى از جملاتش جهانى از معنى در برابر ديدگان او مجسم مى نمايد. راستى آيا از كدام راه دقت مى توان به سخنانى از قبيل: « مردم دشمن مجهولات خود هستند... ارزش هر كسى به خوبيهاى اوست... گناه، دژى ذلت بار است » پى برد؟ آيا كدام اختصارى مانند اين عبارت: « هر كه سبكبار شود مى پيوندد » معجزه آساست؟ آيا اين جملات چهارگانه با وجود كمى الفاظ چه معانى ارزنده اى در بر دارد و چگونه حائز توضيحات فراوان مى باشد؟ آيا كدام درك عميق و هوش سرشارى مى تواند از طبع حسود و صفات وى چنين پرده بردارد؟ « هيچ ستمگرى را مانند حسود شبيه تر به ستمديده نديدم: چشمى شور و دلى ديوانه دارد و پيوسته با اندوه دمساز است. بر بى گناهان خشم ميگيرد و به چيزى كه مالك آن نيست بخل مى ورزد » در نهج البلاغه توليد فكر از فكر چنان روشن است كه هر كس در برابر آن قرار گيرد گويا در برابر توده اى انديشه قرار گرفته است. لكن بايد دانست كه اين انديشه‌ها متراكم نيستند بلكه نظم و ترتيب خاصى بر آنها حكومت ميكند، و در اين جهت فرقى ميان نوشته هاى على « ع » و خطبه هاى بديهى او نيست. زيرا چشمه همان چشمه است، شب و روز در جريانش تأثير ندارند.  📚جرج جرداق ، بخشی از زیبایی های نهج البلاغه - قسمت اول - صفحه۹ 👇 🆔 @hajfathi_ir