وصیت نامه‌ی پاسدار شهید بسم رب الشهدا والصديقين (شهادت سرآغاز پایندگی است نترسم ز مرگی که خود زندگی است) «، وقتی به خاک می سپارنم به یادم باش چرا که در زنده بودنم همیشه به یاد تو بودم. «، شهادت را نصیبم گردان و دل پردرد پاسداران را با فتح و پیروزی بر کافران خوشحال و شاد بگردان. شرم دارم که راحت بمیرم، چون پاسداری که لباس پاسداری بر تن می‌کند اولین آرزویش این است که در رختخواب نمیرد برای اینکه حسین «ع» در میدان کربلا شهید شد. به خدا سوگند که هر کجا باشم با انبیاء خدا هستم و راه آنها را ادامه می‌دهم و سنگرشان را که همان سنگر مبارزه با کفر است خالی نمی‌گذارم. این وصیت نامه را زمانی می‌نویسم که فردایش به خط مقدم جبهه حق علیه باطل اعزام می‌شوم. از تمامی برادران و خواهران خواهشم این است که برایم دعای مغفرت کنند، چون با کوله باری از گناه به سوی خدا می‌روم. از کسانی که مرا می‌شناسند و یا کسی را سراغ دارند که از من بدی دیده است پیش او رفته و طلب رضایت کنند. همیشه گوش به فرمان امام عزیزمان باشید و از این نعمت گرانبهایی که خداوند نصیب ما کرده است، حداکثر استفاده را بکنید. همیشه نمازتان را با خلوص نیت بخوانید، روزه بگیرید، خمس و زکات را بدهید و امر به معروف و نهی از منکر کنید. ای خواهران حجاب اسلامی خود را کاملا حفظ کنید چون که ای خواهر سیاهـی چادر تو از سرخی خون من است.»