از "آقای متخصص" تا "آقای راننده": با عشق، تقدیم به باندبازی‌ها 🔸روز حمل‌ونقل را به همه خودمان تبریک می‌گویم؛ به همه هنرمندان، نویسندگان، مهندسان، جامعه‌شناسان، تحلیل‌گران، و خلاصه متخصصانی که قرار بود آینده‌ی ایران را بسازیم اما حالا پشت فرمان اسنپ و تپسی، "مقصد بعدی" را دنبال می‌کنیم. 🔸ما همان‌هایی هستیم که روزگاری رؤیایمان این بود که یک گوشه از این مملکت را آباد کنیم؛ پل بسازیم، فیلم بسازیم، تئوری بسازیم، یا حتی دل بسازیم. اما چه شد؟ نگذاشتند که بشود. زیر چرخ‌های فامیل‌بازی، باندبازی و ناکارآمدی مدیریتی، ما هم مثل هر چیز دیگری "توی ترافیک" ماندیم. 🔸حالا دیگر اسم‌ها تغییر کرده است؛ دیگر دکتر فلانی یا مهندس فلانی نیستیم. ما "آقای راننده" و "خانم راننده" شده‌ایم. دانش و هنرمان هم در حد همان چند جمله‌ی پیش‌فرض در اپلیکیشن‌ها خلاصه شده: "سلام، ماسک بزنید لطفاً." 🔸چطور شد که این‌گونه شد؟ شاید چون در این سامانه نادرست مدیریتی، داشتن دانش و هنر به اندازه داشتن رابطه پسرخالگی مدیرعامل اهمیت ندارد. وقتی سهم ما از شایستگی، "راننده رسید و منظر شماست" باشد، دیگر چه فرقی می‌کند چه کسی کجای این سیستم را اداره می‌کند؟ 🔸روز حمل‌ونقل، روز ما نیست، اما حق ماست که برای آن کمی تلخ بخندیم. این روز را به همه‌ی متخصصان، کاربلدان و هنرمندانی که حالا به جای ساختن ایران، مسافران گمشده را به مقصد می‌رسانند، تبریک می‌گویم. شاید یک روز برسد که پشت فرمان درست بنشینیم، اما دست‌کم فرمان این اسب چموش نادیدانسالاری را به دست بگیریم. تا آن روز، "لطفاً ۵ ستاره فراموش نشود!" 🔆 کانال تحلیلی خبرنگار بدون مرز یادداشت‌های رضا رضوی روزنامه نگار و نویسنده پیوستن به کانال از طریق لینک عضویت 👇👇 @reporterwithoutborder سوژه های خودتان را برای ما بفرستید: 👇👇 @Reza_razavi_ghased