پژوهش هزینه نیست سرمایه است.
📝 سعدیا، مرد نکونام نمیرد هرگز... 🔹 تاریخ گهربار ایران زمین، مزین به حضور بزرگانی است که نه تنها دوره‌ی خود، بلکه آیندگان را نیز وامدار حضور اندیشه و تفکر خویش کرده‌اند. در این بین، قرن هفتم هجری به واسطه حضور شاعری نامی، نقطه عطفی در تاریخ ادب و فرهنگ سرزمین‌مان به شمار می‌رود. شاعری که نقشی برجسته در احیا و تکامل زبان پارسی داشته و در باروری آن کوشیده‌است. 🔹ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف، متخلص به سعدی، همان شاعر و نویسنده‌ی پارسی‌گوی ایران زمین است که مقام و منزلت بالایی نزد شاعران و نویسندگان این مرز وبوم دارد. اهمیت این شاعر بزرگ تا بدان‌ جاست که فرهیختگان و ادیبان، وی را «استاد سخن»، «پادشاه سخن»، «شیخ اجل» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» قلمداد کرده‌اند. 🔹جایگاه سعدی نه تنها در بین بزرگان و سخنوران بلکه در بین مردم نیز، رفیع است چرا که بخشی از ضرب‌المثَل‌ها و تمثیل‌هایی که امروزه دهان به دهان نقل می‌شود، از ابیات و سخنان اوست، مانند ابیات زیر:  «کمال همنشین در من اثر کرد                                               وگرنه من همان خاکم که هستم»  «عاقبت گرگ‌زاده گرگ شود                                                 گرچه با آدمی بزرگ شود» 🔹در واقع شیخ‌ اجل، شاعری است که قند پارسی از زبان او جانی دوباره گرفت و بی‌شک، او یکی از شیرین سخن‌ترین شاعران پارسی است؛ همانگونه که خود می‌گوید: «من دگر شعر نخواهم که نویسم که مگس، زحمتم می‌دهد از بس که سخن شیرین است!» 🔹همه‌ی آثار سعدی، اعم از شعر و نثر، در مجموعه‌ای با عنوان کتاب کلیات سعدی جمع‌آوری شده‌است. از بین آثاری که در این کتاب آمده، بوستان و گلستان دو کتاب مستقل‌اند که گلستان به نظم و نثر مسجع و بوستان را به نظم تألیف کرده‌است. علاوه بر این، غزلیات و هزلیات (یا خبیثات) نیز به‌صورت مستقل به چاپ رسیده‌اند، سایر آثار سعدی که در کتاب کلیات آمده‌، عبارتند از: قصاید، مراثی، ملمعات، مثلثات، ترجیعات، صاحبیه، رباعیات و مفردات. ------------------------------------ @hamid2560
56 مشاهده