آه از حسرت.. حادثه‌ی مرگ شمه ای از آخرت رو داره. روزی که بهش میگن "یوم الحسره" روزی که همه‌ی انسانها حسرت خواهند خورد. بدها حسرت می‌خورند که چرا خوب نبودند، خوبها حسرت می‌خورند که چرا خوبتر نبودند.. مرگ عزیز هم مثل یوم الحسره، تا ابد برای انسان حسرت باقی خواهد گذاشت. حسرتی از جنس اینکه میشد بیشتر قدرشون رو دونست. می‌شد بیشتر هواشونو داشت، می‌شد بیشتر محبت کرد، می‌شد بیشتر لبخند و خوشحالی براشون به ارمغان آورد.. بیشتر نگاهشون کرد، بیشتر.... روزی که دستها کوتاه می‌شود از هر چه کاش‌ها...