از استاد قنبریان در مورد کیفیت رفع فقر در حکومت امیرالمومنین سوال کردم. بزرگواری فرمودند و این پاسخ را ارسال کردند:
اول توجه کنیم که پس از نهروان و حملات تروریستی بسر بن ارطاطها ( اقلا ۶یورش) و سقوط شهرها و ایالتها جزایالت کوفه برای حضرت نمانده بود( به تصریح خودشان)
والا این برنامه برای همه قلمرو بوده است.
دوم اینکه این کفاف زندگی است نه اقامه قسط که حدود ۲۵مورد ناعدالتی و بدعت مذهبی را می شمارد که محقق نشده.
سوم: برای برخی خلفا هم وصعیتی برای تامین کفافها در تاریخ بوده که بطریق اولی برای حضرت امیر ضروری است چون اگر کفاف هم تامین نشده و فقر ریشه کن نشود اصلا فلسفه حکومت دچار چالش میشود
برای نمونه در کامل ابن اثیر ج۷ص۲۰۴ هست که ولید بن عبدالملک برای جذامیان و بیماران، مستمری تعیین کرد و مانع گدایی آنها گردید برای هر زمین گیر و عاجزی یک پرستار با هزینه بیت المال تعیین کرد!
این از آب و نان گندم بیشتر است
طوری فقر را جزء لاینفک زندگی به ما چاشتی کرده اند که از معصوم برای یک ایالت باقیمانده در دستش هم استغراب شکل می گیرد!
چهارم: فهرست انفاقات، اوقاف و خیرات امیرالمومنین در دوره انزوا در بحار و... آمده فقط ۱۰۰۰برده از دسترنج خود آزاد کرده است دهها حلقه چاه و دهها زمین زراعی و... وقف کرده آنقدر که در شهری که او بوده فقیر نایاب میشده، حالا در مبسوط الید بودن حضرت نتواند اندازه آن دوره انزوا و مغلول الیدی چنان کرده باشد.
پنجم: روایات ابواب مختلف درباره وظایف امام درقبال بیچارگان وعیالمندان حاکی از عمل بدانها در زمان معصوم بخصوص حضرت امیربوده و عمل به آنها با فقر نمی سازد.
☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی
@hamidrezamaghsoodi