امام علی فرمود: «وَ إِنَّ إِعْطَاءَ الْمَالِ فِي غَيْرِ حَقِّهِ تَبْذِيرٌ وَ إِسْرَافٌ وَ هُوَ يَرْفَعُ صَاحِبَهُ فِي الدُّنْيَا وَ يَضَعُهُ فِي الْآخِرَةِ وَ يُكْرِمُهُ فِي النَّاسِ وَ يُهِينُهُ عِنْدَ اللَّهِ وَ لَمْ يَضَعِ امْرُؤٌ مَالَهُ فِي غَيْرِ حَقِّهِ وَ عِنْدَ غَيْرِ أَهْلِهِ إِلَّا حَرَمَهُ اللَّهُ شُكْرَهُمْ وَ كَانَ لِغَيْرِهِ وُدُّهُمْ» (سیدرضی[گردآورنده]،1414: 146) پرداخت اموال به کسی که استحقاق آن را ندارد، تبذیر و اسراف است، چنین امری انسان را ممکن است در دنیا بالا ببرد، اما در آخرت خوار و ذیل می‌سازد، اعطای مال بیشتر به اشراف و بزرگان، ممکن است انسان را در نزد آنان بزرگ و گرامی بدارد، اما در نزد خداوند خوار می‌سازد. آنکه ثروت و مال خود را به ناحق و در غیر مستحق آن مصرف نماید، خداوند او را از سپاسگزاری همان مردم محروم می‌کند و دوستی آنان را متوجه کسی دیگری می‌سازد. ☘کانال تحلیل های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi