باید یک مبنا را وسط گذاشت و قضاوت کرد. اگر مبنا اقتصادی باشد، یعنی عرضه ارز مسافرتی برای کنترل طرف تقاضای اقتصاد در بازار سیاه صورت گیرد، در شوک های تقاضا مانند شب عید و اربعین و حج تمتع، عرضه ارز مسافرتی می تواند از جهش جلوگیری کند و از التهاب سمت تقاضا بکاهد. ارز ارزان قیمت در بازارهای مبادله و نیما به وفور در اختیار وارد کنندگان قرار می گیرد. در این منطق اشکالی ندارد که جهت باریک سازی بازار سیاه، مردم بتوانند بخشی از نیاز ارزی مسافرتی خود را از این بازارها تهیه کنند. اما اگر رویکرد فرهنگی باشد، دولت باید تصمیم بگیرد که کدام جنس از مسافرت را تشویق کند. آنچه در این روزها رخ داده، اعمال رویکرد اقتصادی برای کنترل تقاضای بازار ارز است. البته این سیاست می تواند با سیاست‌های فرهنگی هم تلفیق شود. یعنی بر خلاف دولت قبل که سفر به برخی کشورهای نامطلوب فرهنگی را ترغیب می کرد، در این دولت با همراهی مراکز فرهنگی، بر سفرهای سالم تاکید بیشتری شود و لذا صف خرید ارز برای این سفرها شکل بگیرد. یا این‌که به جای سفر خارجی، مردم ترغیب به سفر داخلی شوند که نیاز ارزی ندارد. با این چند کلام احتمالا واضح شده است که در چنین شرایطی، موضع صواب کدام است؟! ☘️کانال تحلیل‌های اقتصادی دکتر حمیدرضا مقصودی @hamidrezamaghsoodi