وحید یامین پور
روایت بسیار شیرینی است که از سه امام معصوم یعنی امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلام نقل شده:
"مصلحت همزیستی سالم و معاشرت با مردم در پیمانه ای است که دو سوم آن هوشیاری و یک سوم آن تغافل باشد."
و
امیرالمومنین علی علیه السلام هم می فرمایند:" قدر و منزلت خود را با 《تغافل》 نسبت به امور پست و کوچک بالا ببرید ... و زیاده از اموری که پوشیده و پنهان است تجسس نکنید... و با چشم بر هم نهادن از دقت بیش از حد در جزئیات، بزرگواری خود را ثابت کنید."
از متون دینی بر می آید که رفتار مومن در حوزه ی فردی با رفتار او نسبت به مسائل کلان سیاسی اجتماعی باید متفاوت باشد. مومن انقلابی هر اندازه در مسائل سیاسی اجتماعی دقیق و با غیرت و صریح است ولی نسبت به مسائل شخصی و باطنی مردم باید اهل تسامح و حتی اهل "تغافل" باشد. مومن به خودش سخت می گیرد ولی بقیه از دست او در آرامش اند.
تغافل یعنی شتر دیدی ندیدی؛ یعنی باز خواست نکردن و محکوم نکردن و اصلا به روی خود نیاوردن؛ مردم عموما دیندار هستند هرچند که از سر غفلت برخی ظواهر دین را رعایت نکنند. و البته فکر کنم روشن است که این منافاتی با قلمرو #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر ندارد.
جامعه از هر کسی که تجاهر به فسق می کند باید در امان باشد.
@hamieh_enghelabi