نسبیت در طعم غذا بعضی غذاها در بعضی جاها یا بعضی مناسبتها متفاوت و عطر وبوی دیگری دارد. آیا این مطلب حقیقی است؟ گاهی تفاوت طعم و مزه غذا به خاطر نحوه پختن ومهارت آشپز است. گاهی یا به خاطر روحیه بخشندگی آشپز و دعوت کننده است. در روایت آمده غذای خسیس بیماری زا است و غذای فرد سخاوتمند دارو بیماریها است. گاهی هم بخاطر مناسبت است. یکی از این موارد غذای عروسی است. شخصی به امام صادق ع عرض میکند که ما غذا درست میکنیم و در پختن و انتخاب مواد دقت میکنیم و سعی میکنیم خوشمزه باشد ولی هر کاری میکنیم عطر و بوی غذای عروسی ندارد. امام فرمود : در غذای عروسی عطری از بهشت می وزد به جهت اینکه غذایی است که برای امر حلال پخته شده است. در روایت معتبر مردی به امام صادق ع عرض میکند غذای عروس عطری دارد که غذای دیگر این عطر را ندارد. امام فرمود: نیست مراسم عروسی که در آن شتری نحر میشود یا گاوی یا گوسفندی ذبح میشود مگر اینکه خدا فرشته ای میفرستد که همراه او یک قیراط از مشک بهشت است تا اینکه در غذای آنها حل کند و آن عطر بخاطر این مساله است و معلوم است که غذای عروسی سبک و خوشگوار است و به راحتی هضم میشود. شاید بهتر از غذای عروسی غذایی است که نذر سید الشهدا یا پیامبر یا یکی از امامان معصوم باشد که عطر و بوی بی نظیری دارد و فکر نمیکنم غذایی خوشمزه تر از آن باشد . شاید این مساله به دوجهت باشد. یکی نام امام حسین ع ودیگری جمع شدن مومنین که پیامبر ص میفرمایند خوشمزترین غذا غذایی که دست بیشتری روی آن باشد و این مساله در غذای عروسی هم هست و همچنین در رستورانها وجود دارد علاوه بر مهارت آشپز.. ولی در مقابل غذای مرده و مراسم ترحیم است که در اصل و اساس درست نیست زیرا پیامبر ص میفرمایند الاکل عند اهل المصیبه من سنن الجاهلیه یعنی غذا خوردن نزد مصیبت زده از سنتهای جاهلیت است علاوه بر اینکه غذای سنگین و بد هضمی است زیرا همراه با غصه و اندوه است. @hamiyane_teb_eslami