🔅🔅🔅 ✅ درس اخلاق آیت الله خوشوقت 🔸 آیا با ترس از خدا تربیت حاصل می شود؟ 📖 امیرالمؤمنین علیه الصلاة و السلام فرمودند: «اتَّقُوا مَعَاصِيَ اللَّهِ فِي الْخَلَوَاتِ»: ‏در خلوت هم #گناه نکنید؛ «فَإِنَّ الشَّاهِدَ هُوَ الْحَاكِم»: آن کسی که الآن در خلوت می‌بیند که #گناه می‌کنی، فردا خودش شهادت می‌دهد و می‌گوید: «من خودم دیدم.» قاضی می‌تواند به علم خودش عمل کند. می‌گوید: «من دیدم که پشت پرده، دور از چشم همه #گناه کردی؛ چرا؟» بنابراین نه در جلوت در ملأ عام باید گناه کنیم و نه در خلوت. این حق خداست که از ما خواسته #گناه را در خلوت و جلوت ترک کنیم و الّا با آن بعداً با ما رفتار می‌کند؛ با وعده‌ی عذاب و تهدید. اگر انسان از آن موقعیت پروردگار متعال نترسد، نفس امّاره همچنان گناه می‌کند؛ اما در خیلی از نفوس، ترس مؤثر است. وقتی باور کند که خدا در قرآن کریم گفته: «اگر #معصیت کردی تو را عذاب می‌کنم»، با این وعده‌ی راست، انسان کمی دست و پای خود را جمع می‌کند؛ اما اگر نترسد، روز به روز متناسب با گستردگی قدرتش گناه را هم گسترش می‌دهد؛ بنابراین باید ترسید. این حرف، لغو و غلط است و حرف کسی است که با تربیت الهی و اسلامی آشنا نیست که می‌گویند: «با پر و بال ترس نمی‌شود رفت.» خُب اگر بخواهیم پر و بال ترس را کنار بگذاریم، با پر و بال امیدِ صرف، نفس امّاره، انسان را بیشتر گمراه می‌کند؛ لذا باید هم به وعده‌های پروردگار متعال امیدوار بود که انسان را تحریک کند تا به طرف #اطاعت فرمان و انجام #واجبات برود و هم از مخالفت آن ترسید تا باعث شود معصیت و #گناه نکنیم؛ ان شاء الله. 📚 منبع: آثار بندگی (آیت الله خوشوقت) https://eitaa.com/mahdixxv 🔐🤲🔓