🌀بوی شرک مذهبی ها به مشام می رسد 🔻خداوند متعال می فرماید:«اکثر مومنین مشرک هستند؛ مَا يُؤْمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللَّهِ إِلاَّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ» شاید در اولین مواجه با این آیه، خیلی از مومنین انکار کنند و به آنها بر بخورد، بگویند من که مشرک نیستم، اما خدا که راست می گوید و خدا هم در قرآنش فرمود: «وَ مَنْ أَصْدَقُ مِنَ اللَّهِ قيلاً؛ چه کسی راستگو تر از خدا هست؟» پس من باید بررسی کنم آیا من جز مومنینی هستم که مشرک هستم یا خیر؟ 🔻حالا سوال این جاست که شرک مومنین از چه جنسی هست؟ حتما این مومن نماز می خواند. روزه می گیرد پس چه شرکی دارد؟ علی القاعده این شرک قدری پنهان هست. یعنی با تفکر و تعقل آدم مومن متوجه این جنس از شرک در وجود خودش می شود. 🔻به نظر می رسد خیلی از مومنین و مسجدی ها در مسئله رزق و روزی مشرک هستند. یعنی برای خدا شریک قائلند در رزق و روزی فکر می کنند رزق و روزی آنها دست این و آن است. با زبان بی زبانی می گوید: «نمی توانم در رزق و روزی روی خدا حساب باز کنم، نمی توانم رزق و روزی را به خدا بسپرد.» 🔻به خدا می گوییم خدا بی زحمت آن کنار بایست من خودم حلش می کنم. نمی توانم رزق و روزی را به خدا بسپرم. خودم می خواهم حل کنم، بعد که خراب کردم، تازه دست به دامن خدا می شوم. خودت یا دیگری را جای من گذاشتی، خب تو را به خودت یا دیگری واگذار می کنم. برو حالا خودت حل کن. برو ببینم دیگری می تواند رزق و روزی ات را حل کند؟ خدا هم می دانید که اصلا شریک بردار نیست. اینجاست که بوی شرک ما مذهبی ها به مشام می رسد. 🔻خانم مذهبی فکر می کند رازق او، آقای او است. به جای خدا، آقای خودش را رازق می داند. بعد بچۀ خودش را هم مشرک تربیت می کند. نگران هست که خدا نتواند روزی را بدهد، البته احترام خدا را رعایت می کند در خلوت خودش، می گوید خدایا! شما درست هست که روزی دهنده هستی اما بگذار من خودم به تنهایی مشکل رزق و روزیم را حل کنم. 🔻رزق و روزی جای هست که نشان می دهد آدم ها با خدا زندگی می کنند، یا بی خدا. گاهی ما سر موضوع رزق و روزی خدا را می گذاریم کنار و خودمان جای خدا می نشنیم و می خواهیم مشکل رزق و روزی خودمان را خودمان حل کنیم بعد کلی دچار تنش می شویم. حقیقت زهد یعنی واگذاری کارها به رازق و روزی دهنده. #ماه_رمضان #جهاد_تبیین #رزقی_نو ✍ گزیده‌ای از محتوای منبر دهه اول ماه مبارک رمضان، ارائه شده توسط حاج شیخ ابوالفضل نبوی