🎞 در این قرن وحشی... ✍🏻 عین‌صاد ❞ ما مسئوليم؛ چون داراييم و چون‌ تواناييم. مسئوليت بر اساس توانايى است، نه آگاهى و نوع مسئوليت ما وابسته به اهميت كارها و ضرورت نيازها و استعداد و توان ماست. در اين قرن وحشى، شديدترين نيازها، نياز جهت دادن و شكل دادن و كشف كردن استعدادهاست. نياز رهبرى كردن و تربيت نمودن و بارور ساختن است. تربيتى كه مسخ انسان نباشد و نفى او نباشد. داغ كردن، شاخ و برگ دادن و به آغوش كشيدن نباشد، بل روشنى دادن باشد و ريشه دادن و زمينه فراهم آوردن. آن مربى و رهبرى كه فقط يك راه پيش پاى افرادش مى‌گذارد، هر چند اين راه، راه خوبى‌ها باشد، به آن‌ها ستم كرده است؛ كه بايد دو راه را نشان داد و بايد زمينه‌ى انتخاب را فراهم نمود. « إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا»(اسرا ۳۶) 📚 #مسئولیت_سازندگی | ص 350