چشمی که دائم عیب‌های دیگران را ببیند، آن عیب را به ذهن منتقل میکند و ذهنی که دائما با عیب‌های دیگران درگیر است، آرامش ندارد، درونش متلاطم و آشفته است در عوض چشمی که یاد گرفته است همیشه زیبایی‌ ها را ببیند، اول از همه خودش آرامش پیدا میکند. چون چشم زیبابین عیب‌های دیگران را نمی بیند و دنیای درونش دنیای قشنگی‌هاست. گرت عیب‌جویی بود در سرشت نبینی ز طاووس جز پای زشت ‌🌸🍃 کانال تربیتی همسران خوب 💓 eitaa.com/joinchat/3451518976C471922bdf6