* رحم نباشیم! پدر و مادر در طول روز با مشکلات زیادی سروکله می‌زنند و مانند یک بالغ و عاقل رفتار می‌کنند، با دیگران در عین عصبانیت، لبخند می‌زنند، در عین خستگی، وظایف خود را انجام می‌دهند، اما به فرزند خود که می‌رسند تازه به یاد حق‌وحقوق ازدست‌رفته، خستگی‌ها یا عصبانیت خود می افتند. گاهی کودکان، تبدیل به کیسه بوکس والدین خود می‌شوند، گاهی ما بزرگسالان، دیواری کوتاه تر از دیوار بی پناهی کودکان، پیدا نمی‌کنیم. آنها که زوری ندارند، نه ما را ترک می‌کنند نه از ما شکایت می‌کنند نه ما را تنبیه می‌کنند، آنها محتاج ما هستند، کمی کودکانمان را درک کنیم!