بر پایه روایات متواتر از رسول اکرم(ص) که در کتب فریقین بدان اشاره شده، به یاد امام علی(ع) بودن، خود نوعی عبادت است: 1. «ذِکْرُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبادَةٌ وَ ذِکْری عِبادَةٌ وَ ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبادَةٌ وَ ذِکْرُ الْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِهِ عِبادَة»؛یاد خدای عزّ و جلّ، عبادت است، یاد من، عبادت است، یاد علی، عبادت است و یاد پیشوایان از فرزندان وى، عبادت است. 2. «النَّظَرُ إِلى عَلیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ عِبادَةٌ...»؛نگاه کردن به علی بن ابی‌طالب، عبادت است و یاد او نیز عبادت است. 3. ‏«ذِکْرُ عَلِیٍّ عِبادَةٌ»؛یاد علی(ع)، عبادت است. 4. «زَیِّنُوا مَجالِسَکُمْ بِذِکْرِ عَلِیِّ بْنِ أَبی طالِبٍ‏»؛مجالس خود را با یاد علی بن ابی‌طالب(ع) زینت ببخشید. 5. «خداوند متعال به برادرم علی(ع) فضیلت‌هایی داده که آنها را نمی‌توان شمارش کرد. هرکس که فضیلتی از فضائل او را یاد کند و به آن اقرار و اعتقاد داشته باشد، خدای تعالی گناهان گذشته و آینده او را می‌آمرزد، و هرکس فضیلتی از فضائل او را بنویسد، مادام که نشانی از آن کتابت باقی باشد، فرشتگان برای او‏ استغفار می‌کنند و از خدای تعالی آمرزش می‌خواهند. هرکس به فضیلتی از فضائل او گوش دهد، هر گناهی که با گوش کرده باشد، خدای تعالی آن‌را بیامرزد. و هرکس به فضیلتی از فضائل او بنگرد، خدای تعالی هر گناهی که او با چشم کرده باشد را نیز می‌آمرزد».