🗣🙏👁💎 نان و آب از دهان شما می افتد، امام زمان علیه السلام نباید بیافتد. پدر و مادر اگر از فکر شما دور می شود، امام زمان علیه السلام نباید دور شود
مرحوم آیت الله تولایی خراسانی، در سخنرانی خود در مدرسه مجتهدی تهران در دهه اوّل صفر سال1390 قمری، خطاب به طلاّب علوم دینی می فرمود:
در مطالعه خود، در مباحثه خود، در تدریس خود، در تدرّس خود، باید ابتدای آن به امام زمان علیه السلام متوسل شوید، و انتهای آن، دعا برای سلامتی و فرج امام زمان علیه السلام باشد. چه مدرّس و چه متدرس، توسّل به امام زمان علیه السلام داشته باشید. ای طلاّب! در تمام مراحل تحصیلات خود، تدریس، تدرّس، مطالعه، پیش مطالعه، مباحثه، در تمام مراحل باید مستمدّ از امام زمان علیه السلام باشید. باید موقع مطالعه، به امام زمان متوسّل شوید، از حضرت استمداد کنید، موقع مباحثه همان طور، موقع درس هم همین طور، درسی که می‌خوانید و درسی که می دهید. در تمام مباحثات خود، اول که می‌خواهید مباحثه کنید، طرفین مباحثه به امام عصر علیه السلام متوسّل شوید. درس می خوانید، اوّل به امام عصر علیه السلام متوسّل شوید. مرحوم میرزای نایینی در ابتدا درس خود تا توسل شدید به امام عصر پیدا نمی کرده است، وارد درس گفتن نمی شده است. شاگردان وی نیز، آن ها که من نزد آنان درس خواندم، همین طور بودند. موقع درس گفتن، اوّل متوسل به امام عصر علیه السلام شوید، موقع درس گوش دادن نیز همینطور. همان اوّل یک دعایی و توسّلی به امام زمان بجویید. به تکرار این اعمال، شما با حضرت پیوند می گیرید. به تکرار این اعمال، نورانیّت قلب شما زیاد می شود، روحانیت پیدا می کنید. به تکرار این اعمال، بالا که رفتید، شما نایب الامام می شوید. مگر هرکس چهار کلمه یاد گرفت نایب الامام است؟ از همان اول تا آن وقتی‌که ان‌شاءالله الرحمن به استنباط احکام از کتاب و سنت برسید، دلم می خواهد زیر سایه امام عصر باشید. در پناه آن حضرت بروید که هم علم شما از خطا مصون و مامون باشد و هم قلب شما از کدورت ها، قساوت ها، ظلمت ها، هوی و هوس ها، شهوت ها، حبّ ریاست ها مصون بماند. خدا لعنت کند این حب ریاست را؛ این حبّ ریاست آتش بگیرد. نه تنها دین صاحب خود را به باد می دهد، دین و دنیای مردم را هم حبّ ریاست به باد می دهد. ملاّ نباید حبّ ریاست داشته باشد. این را بدانید، حبّ ریاست برای ملاّ بزرگترین خطر است. هم برای خود او و هم برای عوامّ، خطر دینی دارد. این حرف‌ها را هیچ کس از منبری ها به شما نمی گوید، یا جرأت نمی کند بگوید یا ملاحظه می کند. بنده ترس ندارم و شما را هم دوست می دارم.
در خلوت که بهترین اوقات شماست، و مستقیم با خود خدا سرگوشی می کنید و حرف می زنید، شما آن جا باید امام زمان را فراموش نکنید. در نماز، باید دعا کنید و از خدا سلامتی و تعجیل در فرج امام زمان را بخواهید. دعای بر فرج را فراموش نکنید.
امام زمان علیه السلام، پدر شماست، معلم شماست، دریای علمی است که اگر به او اتصال پیدا کردید، خشک نمی‌شوید. شما نوکر او هستید. آن حاج آقایی که صبح تا شام، فکر پول در آوردن است، پیوندی با امام زمان علیه السلام ندارد.
این حرف های امشب من را ساده نگیرید، خیال نکنید من می خواهم منبر تحویل بدهم، خیر. صحبتِ سفارش و توصیه کردن است، جداً، اکیداً، شدیداً، از شما می خواهم، زیرا شما را دوست می دارم. خدا می‌داند شما را دوست می دارم، به خاطر علاقه به شماست که این‌جا منبر می آیم. دلم می خواهد آن‌چه را در دوران عمر فهمیده ام، به شما ساده بگویم. نان و آب از دهان شما می افتد، امام زمان نباید بیافتد. پدر و مادر اگر از فکر شما دور می شود، امام زمان نباید دور شود. از همین حالا باید شما پشت سر امام زمان بروید. از حالا باید مدد از امام زمان بگیرید. از حالا باید خود را به امام زمان بچسبانید.
(سخنرانی های مدرسه مجتهدی تهران، صفر 1390 قمری، مجلس دهم)
✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»