💎بنـــامـ خــــداے یــــوســـــف💎 💎رمـــــان جذاب و نیمہ واقعے 💎 #حرمت_عشق 💞 قسمت ۶۸ و ۶۹ از اول مهر، هر روز ٧صبح تا ٣ظهر دانشگاه بود.٣تا ٧شب مسافرکشی میکرد.٧ تا ١٠ شب چاپخانه بود.گاهی هم تا صبح می ماند، نماز صبح را میخواند. تا ٧صبح میخوابید و بعد به دانشکده میرفت. ماه مهر به پایان رسید...... دانشکده بود. اذان ظهر به افق معبود پخش شد. به نمازخانه رفت. در سجده‌ نماز تصمیمی گرفت... باید توسلاتش را از سر میگرفت. به حضرت زهرای اطهر بخواند حدیث کسا را.به سالار شهیدان.ع. هر روز بخواند زیارت عاشورا را.به امام حی و زنده بعد نماز صبح بخواند دعای عهد را. ۳ چله همزمان باهم. تا به لطف و کرم این خاندان عزیز، گره از مشکلش باز شود. چه خوب همسری داشت، بانویی که به محض رسیدن به شیراز دنبال کار رفت.... همه جا سابقه کاری میخواستند، معرفی نامه، پارتی، رشوه،تا کاری با درآمد کافی داشته باشی. اما در نهایت در کارگاه خیاطی مشغول بود. خداراشکر کرد. غنیمت بود. فکرش باعث شده بود مسیر طولانی تری انتخاب کند. بدون اینکه حواسش باشد که این مسیر یکساعت دیرتر به خانه میرسید. نمیخواست کسی بفهمد مشکلش چیست. به هیچکس نگفت، به علی و به پدر و مادرش و حتی به همدمش.... نفهمید چطور به خانه رسید.... کِی سلام کرد، جواب نگرانی ریحانه را که دیر به خانه رسیده بود، و اصلا چای خورده بود یا نه.مدام درفکر بود... هرچه همسرش میپرسید. طفره میرفت. هرچه سوال میکرد. او را میپیچاند. به حاج حسن تماس گرفت که امروز چاپخانه نیاید، اما فردا جبران میکند. نماز مغرب را خواند.آرام نشد.... حدیث کسا و زیارت عاشورا خواند، آرام شده بود، حس کرد کسی پشت سرش نشسته. نگاهی کرد. بانوی قلبش بود. ریحانه سکوت کرده بود.پشت سر مردش نماز خوانده بود، اما یوسفش نفهمید که بانویش با او نماز میگذارد.بس که غم داشت.و خودش را شرمنده میدید.. ریحانه هم دلخور بود هم ناراحت.زل زده بود به مردش.سکوت یوسفش طولانی شده بود. یوسف _کی اومدی که من نفهمیدم...!؟ ریحانه بلندشد روی دو زانو مقابل شوهرش نشست.زانوهایش را به زانوی همسرش چسباند. یوسف سرش پایین بود.سکوت عمیق یوسفش حسابی او را دلخور کرده بود.نمیتوانست، نمیخواست او را اینجور ببیند. با دلخوری و ناراحتی به همسرش زل زد. _یوسفم.به من نگاه کن. یوسف با همه دلدادگی اش، یارای بلند کردن نگاهش را نداشت. _ازت دلخورم خیلی زیاد.. یادته روزی که برات شرط گذاشتم چیزی رو ازم مخفی نکنی.چون میدیدم حال و روزت وقتی سکوت محض میکنی.گفتم برات، میریزم بهم وقتی حالتو میبینم. اینو میدونستی؟! یوسف سرش را بالا کرد.اما باز هم، نگاهی به بانوی دلش نمیکرد. آرام سرش را به معنای آره، تکان داد. ریحانه دستان مردش را گرفت. سرش را کج کرد. _خیلی دوستت دارم خودتم میدونی. دلم میخاد همه چیز رو بهم بگی.مگه نگفتی من مربی ام.. چجوری بهت روحیه بدم.جنگیدی، کشتی گرفتی، خسته ای..من باید بدونم.. نباید بدونم؟! _چی بگم؟ _هرچی که بهت فشار میاره.اون چیزی که قفل میزنه تا سکوت کنی.میخام همونی بدونم که اینهمه توخودت می‌ریزی... وقتی از دل مَردم خبر ندارم. چجور میتونم بهش روحیه بدم تا بجنگه برا زندگیمون.؟ یوسف زانوهایش را درآغوش گرفت.به خانمش خیره شد. _بگم که چی بشه.تو که کاری از دستت برنمیاد _تو بگو‌ اونش با من فقط بگو. همسرش مجبورش کرده بود.به حرف زدن. دلش نمیخواست بفهمد که دستش تنگ است.نمیخواست بداند که عرضه خریدن که هیچ، حتی از پس اجاره اش هم برنمی‌آمد. یوسف متوجه لیوان شربتی شد.که در مقابلش قرار گرفته بود. بانویش با لبخند،مقابلش نشسته، میخواست به عشقش شربت بیدمشک بخوراند.یوسف با دستش، دستان بانویش را قاب گرفت، لیوان را بالا آورد. _فدات، خیلی چسبید. _خب حالا میگی چیشده؟زندگی باهمه مشکلاتش برای تو، غم و غصه هات برای من.قبول؟ من و تو خیلی سخت بهم رسیدیم. نذار مشکلات زندگی بینمون فاصله بندازه! یوسف _فاصله ای نیست.فقط.... ریحانه صدایش را کلفت کرد. چشمکی زد و گفت: _غم و غصه هات مال من.حله آق مهندس یوسف در اوج ناراحتی، از لحن دلبرش، خنده اش گرفت.لپش را کشید.. _حله بانوجانم _خب بگو.. منتظرم. ادامه دارد... ✨✨💚💚💚✨✨ ✍نام نویسنده؛ بانو خادمـ کوےیار 💚✨💚✨✨✨💚✨💚💚