يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلاَّ مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلاً (۱۰۹) يَعْلَمُ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ وَ لا يُحِيطُونَ بِهِ عِلْماً (۱۱۰) در آن روز، شفاعت (هیچ کس برای کسی) سودی ندارد؛ مگر این‌که (خدای) رحمان درباره‌ی او اجازه‌ی (شفاعت) دهد و سخن (شفاعت کننده) را در مورد شفاعت شونده بپسندد. (۱۰۹) (خدا) از آنچه (شفیعان) پیش رو دارند و آنچه پشت سر گذاشته‌اند، آگاه است و (آنان نمی‌توانند بدون اطلاع او کاری بکنند، و بدون خواست او،) به ذرّه‌ای از دانش او دست نمی‌یابند. (۱۱۰) طه [۱۰۹-۱۱۰] #کلام_خدا ------------------------------------ http://zil.ink/haram213