معرفی کتاب " الطبقات الکبیر" ابوعبدالله محمد بن سعد بن مَنِیع )۱۶۸–۲۳۰ ق / ۷۸۴–۸۴۵ م) مشهور به ابن سعد مورخ و سیره‌نویس مشهور اهل بصره بود. اما بیشترعمر، را در شهر بغداد زندگی کرد. او کاتب و منشی واقدی یکی دیگر از سیره‌نویسان نخستین بود. وی در میان دانشمندان و مورخین بعد از خود به ثقه بودن و مورد اعتماد بودن در نقل روایات شهرت داشت؛ و به همین خاطر مورخین بعد از او، بسیار به او ارجاع داده‌اند. ابن سعد در ۸۴۵ میلادی در سن ۶۲ سالگی در همان بغداد درگذشت و در کنار دروازه شام در بغداد به خاک سپرده شد. تألیف مفصل و کم‌نظیر ابن سعد، کتاب الطبقات الکبیر است. این کتاب با سیره پیامبر اسلام آغاز می‌شود و با شرح احوال صحابه، عالمان مدینه و دیگر شهرهای حجاز، شام و مصر، کوفه، بصره، بغداد و برخی دیگر از مراکز علمی آن روزگار ادامه می‌یابد. طبقات را می‌توان گنجینه‌ای در نسب‌شناسی عرب پیش از اسلام دانست. این کتاب تحت سرپرستی ادوارد زاخائو با همکاری جمعی از خاورشناسان بین سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۱۸ در ۸ مجلد در لایدن منتشر شد، و بار دیگر در بیروت براساس همان نسخه در سال‌های ۱۹۵۷–۱۹۶۰ به چاپ رسید.