🔰 ما اصلاح طلبان در انتخابات شرکت نمی کنیم . ( دلیل شماره 7 از 1001 دلیل )
7 . چون حکومت استبدادیه ، مملکت هم در هرج و مرجه ، مردم در انتخابات مثل اون میمونه شرطی شدن . پس شرکت نمی کنیم و منتظر می مونیم تا حکومت فرو بپاشه و بچه های مسئولین تاوان پس بدن ، والله ! توی کتاب نوشته .
➖ ➖ ➖
✍ محمدحسین غیاثی
1⃣ اول؛
اوان اصلاحات در مشهد و به لطف اصلاحطلبان مدیری بر سر کار آمد که فردای انتصاب به دیدار مرحوم آیهالله طبسی شتافت. خمشد و دست بوسید چنان که رسم بعضی در آستانهی آنزمانه بود(البته نه همه).
کسی علت خاکساری او را جویا شد. گفت در تنازع دموکراسیخواهان با روحانیت، دموکراسی بازندهاست. باید همیشه روی اسب برنده شرطبندی کرد.
من اسم اینها را گذاشتهام وسطباز. آنهایی که هم از توبره میخورند و هم آخور. مثل جاسوسهای دوجانبه که از دو جا حقوق میگیرند.
در سالیان انقلاب تابناکمان، ازین رندان حقپرست(به قول محمد قائد) کم نبودهاند. اینها همان تکنوکراتهایی هستند که در وسط نزاع دموکراسی و اقتدارگرایی ظاهر میشوند در نقش محلل. منتخبین مردم آنها را منصوب میکنند تا دربالا برای مصالح عامه چانه بزنند وقتی که مردم از پایین فشار وارد میکنند.
نهایتاً آنها در بالا کام میگیرند اینها در پایین جان میدهند.
2⃣ دوم؛
در چند دههی اخیر اقتدارگراها دموکراسیخواهان را بخاطر کنش دموکراسیخواهانهشان بیوقفه مجازات کردهاند. اقتدارگراها در موضع ثابت بازی قرار دارند. کارگردان کارتن تاموجری از آن بالا بر دایرهی بازی تماشا میکند. در دورهی خاتمی هر 9 روز آتش یک بحران را سوزاندند.
در یک آزمایش، یک میمون را در قفسی قرار دادند. میمون هر وقت میخواست غذا را از جای مخصوص بردارد شوک الکتریکی به او وارد میشد. به مرور میمون ترجیح داد غذا نخورد. سپس شوک را قطع کردند و میمونهای دیگری را وارد قفس کردند. آنها غذا را برمیداشتند و میخوردند اما میمون اول هیچوقت دست به غذا نمیزد.
جامعهی ایران در انتخابات ریاستجمهوری در شرایط میمون آزمایش قرار دارد. اگر دست بزند شوک الکتریکی بدنش را به رعشه میاندازد. تازه اگر شوک قطع شده باشد غذایی را که به دست میآورد باید به وسطبازها بدهد و نهایتاً و در هرصورت، داخل قفسی از دولتی ناکارآمد باقی میماند. کنشی که عبث مینماید.
در اینجا شرایط انسان ایرانی با آزمون میمون یک تفاوت دارد. جامعهی ایران، یک جامعهی انسانی است نه حیوانی!
3⃣ سوم؛
ایرانیان مثل بقیهی جوامع بشری مجموعهای از انسانهای خردمند هستند که در طول تاریخ با استفاده از هوش و قدرت تطابق و نیروی خود توانستهاند به بقای نوع، کمک کنند.
انسانها در طول ادوار حیاتشان بسیاری از تهدیدات زیستی یا اجتماعی یا تمدنی و غیره را یکی پس از دیگری از روی زمین حذف یا آنرا رام کردهاند.
روزی اقتدارگرایی در ایران هم مجازات و هم منقرض خواهد شد و فرزندان، بستگان، وابستگان و عواملشان تاوان طمعهاشان را خواهند داد.
دکتر همایون کاتوزیان در کتاب "دولت و جامعه در ایران" گفته است: «هرج و مرج همیشه پیامد سقوط حکومت استبدادی بود.»
کُنشهای محتاطانه و پررنج و دردِ جمعی ایرانیان در سالهای اخیر معطوف به این بوده است که جامعهی ایران از هرجومرج و فروپاشی، کشور از تجزیهوتلاشی، و قدرت مرکزی از فترت و اضمحلال حفظ شود و مصون بماند. ما در چهارراه لاشخورهای جهان زندگی میکنیم.
وقتی جامعهی ایران ضعیف میشود، همسایه (هرچقدر تحقیرشده یا مزدور) حتی برای آبِ مردمان ما هم رجز میخواند!
t.me/MohammadHossein_Ghiasi
اندیشه جویان استاد حسن عباسی
📡
@Hasanabbasi_students