وقتی دوست واقعی نیست، دوست خیالیتو پیدا کن! خب امروز فیلم «If» رو با اون طراحی کارکترهای جذابش دیدم ⚠️اسپویل برای سال ۲۰۲۴ و کمپانی پارامونت پیکچره؛ درمورد دختری نوجوان به نام «بی» هست که مادرش رو از دست داده و حالا باید برای معالجه پدرش در بیمارستان چند روزی رو مهمون مامان بزرگش باشه؛ خب اون حوصلش حسابی سر می‌ره و یهو متوجه میشه که می‌تونه دوستان خیالی بقیه رو ببینه (سوژه خیلی قشنگ و جدیده) و خودش رو موظف می‌دونه دوستان خیالی‌ای که دیگه صاحبانشون بزرگ شدن رو دوباره بهشون برسونه... خب بنظرم فیلم برای جامعه‌ی تنهای غرب که توی خیلی از اونا رشد جمعیت جوان رو به کاهشه، خانواده‌ها تک والدی هستن یا در بهترین شرایط یک فرزند دارند یه پیشنهاد عجیب داره! اونم اینه که «وقتی دوست واقعی نیست با دوست خیالیت باش!» یادمه چند سال پیش توی انگلیس وزیر تنهایی انتخاب کردند و هزار و یک راه حل براش دادن؛ یه روز نگهداری از انواع حیوانات خانگی رو مطرح کردن؛ یک بار سایت‌های اجاره‌ی دوست و بغل رو راه انداختن و حالا این‌بار کم‌خرج‌ترین راه یعنی دوست خیالی رو پیشنهاد دادن! بی تک‌والده، پدرش بیمارستانه، یک مادربزرگ پیر و فرتوت داره که اینقدر نوه ندیده که دست‌پاچه، تمام پن‌کیک‌ها رو می‌سوزونه و البته یک بار هم که میاد دوست توی بیمارستان پیدا کنه بهش پیشنهاد میده که وقتش رو با یه دوست خیالی بگذرونه🫠 بی، نماد نسل تنهای متفرده که خیلی هم خوش اخلاقه، همیشه لبخند میزنه و با پدرش عشق دنیا رو می‌کنه🤷 والا نمی‌دونم واقعا میشه یا نه😅 (من خودم صبح تا ظهر چهار نفر رو نبینم در افسردگی عمیقی فرو میرم☠️) یادمه بچه بودم یه فیلم میداد به نام «دورافتاده» که تام هنکس بازی میکرد و توی یه جزیره دورافتاده مجبور بود با یه توپ والیبال زندگی کنه و خیلی بهش وابسته شده بود؛ حداقل اون یه موجودیتی داشت😅 نه اینکه کلا هر چیزی توهم و خیال باشه خب چند تا سوال رو مطرح کنیم؟ درسته که تخیل لازمه‌ی زندگی بچه‌هاس اما ما تا چند سالگی مجاز به تخیل اینجوری هستیم؟ بی یه نوجوانه و حتی به مامان‌بزرگش پیشنهاد می‌کنه دوست خیالی داشته باشه!؛ یعنی ما اینقدر بی‌آدم و بی‌ارتباط و بدبخت تر از تام هنکس شدیم که مجبوریم برای این نیاز اجتماعی‌مون تا آخر عمر دوست خیالی داشته باشیم و حتی برای مشکلاتمون از اونا مدد بگیریم؟😬 میدونید اگه اینطوری زندگی کنیم چقدر محدود و محروم میشیم از نظرات و تجربیات و... دیگران؟ این یعنی یه زیستِ کمتر از حداقل! تمام چیزهایی که ما توی فیلم دیدیم (حتی کالوین دوست بی) توهم و پوچ بود🤦 ما توی توهم و تخیلِ بی غرق شدیم؛ غرق شدن توی تخیل چقدر لازمه؟ آیا ما باید توی این لایه عمیق بشیم یا توی دنیای تفکر و تعقل؟ نکته جالب هم اینکه فیلم درعین این تنهایی هیچ راه‌حلی از دنیای مجازی مثل شبکه‌های اجتماعی نمیده و حتی تلویزیون اتاق پسربچه در بیمارستان هم خرابه! فیلم «If» در عین اینکه زرورقی از جنس نشاط، زندگی، خنده و ارتباط رو نشون میده اما بیشتر شبیه یک توصیه‌ی نسنجیده و محاله که از سر ناچاری و ناامیدی میاد و اگر یکم از دینای رنگارنگش بیرون بیاییم و به واقعیت نزدیک بشیم، زندگی بی و خانواده‌ی باقی‌موندش خیلی دارک و تاریکه🙃 غرب بعد از توصیه‌های ازدواج سفید و فرهنگ با‌هم‌باشی، همجنس‌بازی، نگهداری از حیوانات و بعد هم ازدواج با اونها، حالا تنهاتر از همیشه داره هر کسی رو میندازه تو قفس تنهایی خود و دنیای توهماتِ دوستان خیالیش... ✍مریم خانمحمد نیماوری 📢 کانال تفکر تفریحی در بله: https://ble.ir/tafakortafrihi 📢 در ایتا: https://eitaa.com/tafakortafrihi 📢 در تلگرام: https://t.me/tafakortafrihi اینستاگرام: Nimavary