استاد علی صفایی حائری مؤمن بيش از يهودى كار مى‌كند، اما كمتر از درويش برمى‌دارد و همين معناى قناعت است. قناعت؛ يعنى كم برداشت كردن، نه كم كار كردن؛ چون گفتم، مؤمن بايد تمام نيروهايش را به جريان بيندازد و گرنه احتكار كرده است و بايد آنچه را كه به دست آورده در راه حق صرف كند وگرنه اسراف كرده است. و مؤمن با نعمت‌هاى حق، نه احتكار مى‌كند و نه اسراف. کتاب فقر کتاب فقر، صفحه‌ی ۳۸ @varesoon