✅ این فیلم، ناظر به لایه ی اولیه ی مصلحت اندیشی یعنی مصلحت اندیشیِ مصداقی و در یک مصداق واضح یعنی قتل بود. دو چالش بزرگ آن، پرونده ی پسر یکی از سران قوه قضاییه و تخلفات برخی عوامل قضایی و امنیتی در این پرونده بود. اما مصلحت اندیشی های اصلی در باب سیاستگزاری های کلان بوده و هست. مثل ۱. تایید و رد صلاحیت های شورای نگهبان در انتخابات های ریاست جمهوری، مجلس و خبرگان و گزارشات نهادهای امنیتی در مورد نامزدهای گوناگون. ۲. طراحی گشت ارشاد خیابانی و تعطیلی آن با رسیدن کارد به استخوان با رقم خوردن طولانی ترین و پرخسارت ترین شورشها بعد از تابستان خونین ۶۰، ۳. ممنوعیت دستگاه ویدئو و سپس ماهواره و سپس آزادی آنها، ۴. ممنوعیت تاسیس تلویزیون خصوصی که کماکان ادامه دارد، ۵. ممنوعیت فعالیت برخی بازیگران قبل انقلاب و جواز فعالیت برخی دیگر، ۶. عدم اجازه ی واردات خودرو و حمایت بی پایان از خودروسازان داخلی، ۷. عدم انحلال بانکهای خصوصیِ ویرانگر ۸. مصونیت قضاییِ مادام العمر سران قوا و محافظ مادام العمر داشتن آنها. ۹. داستان پرغصّه ی استخدامها. ۱۰. عدم پیگیری و تعیین تکلیف برخی پرونده های قضایی مهم و رسانه ای شده. و... و برخی موارد مصداقی؛ ۱. توقیف برخی فیلمها و مدتی بعد اجازه ی اکران اکثر آنها، ۲. حذف حجت الاسلام نقویان از رسانه های رسمی( صداوسیما، مراسمات دفتر رهبری، حرمهای مطهر و...) بعلت یک سخنرانی شبه انتقادی، ۳. بازداشت برخی منتقدین( شهاب حایری، اکبرنژاد، تاجزاده و...) و عدم بازداشت برخی دیگر( وحیداشتری، مهدی نصیری و...)، ۴. منع کنسرت موسیقی در استان خراسان توسط جناب علم الهدی پس از اینکه نماینده رهبری در استان شد با وجود امور مفسده انگیز گسترده ی دیگر در مشهد( پارکها، سینماها، بدحجابیها، طرقبه و شاندیز، سودجویی ها در اسکان مسافرین در برخی هتلها و مسافرخانه ها، موسسات مالی اعتباری کذایی که جمع شد و ...)، ۵. خلع لباس سیدحسن اقامیری اما کماکان سخنرانی کردن های پرمخاطب او. و... تشخیص دقیق مصلحت، وابسته به ۲ امر است؛ ۱. تسلط و اِشراف کلان و شبکه ای بر جهان بینی دینی و الگوی حکمرانی دینی و سیره ی معصومین. ۲. شناخت دقیق، عمیق، جامع و واقع بینانه ی جامعه و مخاطبین؛ جهان بینی، ظرفیتها، روحیات و سبک زندگی های آنها. لذا حکومت دینی، سخت ترین نوع حکومت داری و حکمرانی است ... 😶