وارد نوجوونی که میشی کم کم یه حس جدید سراغت میاد... حسی که با کلماتی مثل دلتنگی، کلافگی، سردرگمی، احساس غم، بی قراری میشه توصیفش کرد... حس میکنی یه چیزی کم داری یه چیزی رو گم کردی شاید یه قسمتی از وجودته که گم شده! حتما یه قسمتی از وجودته که بود و نبودش انقد روی احوالت تاثیر داره.. 🚶‍♀ نمیدونی چیه ولی یجورایی مطمئنی که بدون (اون) ، حالت هیچ وقت قرار نیس خوب بشه :).. این احساس تو این سن سراغ همه ما آدما اومده و میاد..! پس حتما مهمه و یه پیامی برای ما داره.. بچهها این حس درون ما یه وظیفه ای داره وظیفه این حس اینه که مارو به فکر فرو ببره ... 🥺 فکر راجب اینکه : از کجا آمده‌ ام آمدنم بهر چه بود به کجا می‌ روم آخر ننمایی وطنم.. شکی نیس (اون) گمشده درونمون، آغوش خدامونه 🥺 ما دلمون فقط بقل خدارو میخاد:) فقط اون میتونه حال مارو برای همیشه تاابد، خوب خوب کنه :) ما حتی وقتی از ته دل میخندیم هم شاد نیستیم :) شادی واقعی رو فقط تو بغل کسی که آفریدمون تجربه میکنیم 🥺 آرامش بغلش از بغل همه مامانای دنیا بیشتره 🥺 تصورش کن... 😭🥺 پس اون حس درونت رو جدی بگیر سعی نکن بهش بی توجه باشی :)