🔴 امام و ادامه جنگ بعد از آزادی خرمشهر 🔷موضوعی که شبهات زیادی پیرامون آن مطرح است و شاید تا کنون تمام زوایای آن روشن نشده است مساله ادامه جنگ بعد از آزادی خرمشهر است که مخالفان و موافقانی دارند. فرماندهان جنگ هم برای ادامه جنگ توجیحات خاص خود را دارند. 🔸اما نظر امام (ره) پس از آزاد سازی خرمشهر درباره ادامه جنگ چه بود؟ مطلبی که به طور واضح و صریح کمتر به آن پرداخته شده است. 🔻حجت الإسلام سیدحمید روحانی در این باره می گوید: «در مورد جنگ، امام (ره) بعد از فتح خرمشهر فرمود دیگر وارد خاک عراق نشوید. تا دیروز سرباز عراقی انگیزه نداشته، او را به زور برای جنگیدن آورده اند[اگر] وارد خاک عراق بشوید او با دل و جان می جنگد. آن تعصّب باعث می شود این جنگ خیلی طولانی شود.» (روزگار قائم مقامی، ص 266) 🔸اما حاضر به پذیرش صلح به هر قیمتی هم نبودند. حجت الاسلام سید حمید روحانی در جایی دیگر می گوید: «امام پس از فتح خرمشهر، پیشنهادِ توقف جنگ را داد، به شرطِ آنکه صدام از دیگر سرزمینهای اشغال شده خارج شود» (روزگار قائم مقامی، ص 265) 🔻امام (ره) در 22 خرداد 61 چند روز پس از آزادی خرمشهر سخنانی درباره مجازات متجاوز بیان می کنند که عده ای از آن تعبیر به موافقت امام (ره) با ادامه جنگ برای تنبیه متجاوز می نمایند. 🔷 در پاسخ باید گفت تنبیه و مجازات متجاوز با صلح هم امکان پذیر است که امام (ره) به این نکته در پاسخ به پیام تبریک رییس جمهور گینه تصریح می کند: «ما بارها اعلام کرده ایم که خواهان پایان جنگ و طالب‏‎ ‎‏صلحی هستیم که متجاوز را تنبیه و خسارات جنگ را بپردازند و این همه انسان بیگناه را که‏‎ ‎‏از خانه و زندگی خود آواره کرده اند به شهر و دیار خود باز گردانند.‏» (صحیفه امام، ج 17 ص 32، 12مهر61) 🔸با این تفاسیر مشخص می شود که نظر امام (ره) پیگیری مذاکرات صلح و عدم اسرار بر ادامه جنگ بوده است اما اعضای شورای عالی دفاع با این پیشنهاد مخالفت کردند. 🔻این نکته هم قابل ذکر است که ممکن بود مذاکرات صلح به نتیجه نرسد و میدان جنگ نتیجه مذاکرات را مشخص کند. اما در همان حد هم مورد اعتنا قرار نگرفت و فرماندهانِ جبهه و جنگ سر مست از فتح خرمشهر دنبال پیروزی های دیگر و فتح کامل عراق بودند. 🔵 چرا امام (ره) نظر خود را اعمال نکرد؟ روش امام (ره) در اداره امور جامعه هیچگاه اعمال نظر شخصی و تصمیم فردی نبوده است مگر اینکه اصل نظام آسیب ببیند. 🔻مدیزیت جنگ هم به همین نحو بوده است؛ امام (ره) در 20 مهر 59 یعنی تقریبا بیست روز پس از آغاز حمله همه جانبه عراق کلیه امور مربوط به جنگ را به شورای عالی دفاع واگذار می کنند؛ از این رو تصمیم این شورا برای ادامه جنگ را می پذیرند. 🔴 و اما قطعنامه... 🔷 6 سال از آزادی خرمشهر گذشت؛ چه خسارت هایی که به بار نیامد، کربلای 4 با همه شهدایش در همین سال ها اتفاق افتاد. 🔻 آن هایی که روزی ساز ادامه جنگ می زدند دست از پا دراز تر تقاضای صلح و پذیرش قطعنامه می کردند تا جایی که خود جرئت نمی کردند جلو بروند و واسطه می فرستادند؛ حجت الاسلام سید حمید روحانی می گوید: «قبل از این که امام (ره) آتش بس را بپذیرند، شاید یک سال قبلش بود؛ او را [آقای موسوی اردبیلی] جلو انداخته بودند که برود و به امام (ره) بگوید که جنگ به بن بست کشیده و باید آتش بس را بپذیرید؛ رفت و به امام (ره) گفت و امام (ره) فرمود: حالا دیگر؟! آن روزی که من گفتم جنگ را متوقّف کنید و ادامه ندهید آقایان می خواستند تا بغداد بروند، حالا به من می گویند باید آتش بس را بپذیریم! این حرفی بود که خود آقای موسوی اردبیلی برای من تعریف کردند.» (روزگار قائم مقامی، ص 266) ⚫️ و اینگونه جام زهر را به امام (ره) نوشاندند بدون اینکه پیروزی خاصی به دست بیاورند؛ آتش بسی که ممکن بود 6 سال پیش هم بدون این همه خسارت های جبران ناپذیر حاصل شود. ♦️گاهی فکر میکنم دیکتاتوری چقدر خوب است...