مادر یعنی ریشه و اساس انسان که اگر او نبود، وجود انسان معنا نداشت.(س) هم مادر هستی است، یعنی این بانوی گرانقدر، ریشه و اساس آفرینش بوده و دنیا به گل روی او آفریده شده است. همانطور که خداوند فرمود: «اى پیامبر! اگر تو نبودى، جهان را نمى‏آفريدم و اگر على(ع) نبود، تو را نمی آفریدم؛ و اگر فاطمه نبود، شما دو نفر را نمى‏آفريدم».1 به تعبیر ساده تر، خداوند اساس هستی و آفرینش را بر پایة وجود مبارک دختری بهشتی، بانوی مهتاب و مادر عصمت و پاکدامنی بنا نهاده است، تا همگان با ارزش و جایگاه یک زن حقیقی، باایمان، عفیف و پاکدامن آشنا گردند و بدانند که آن حضرت نه تنها در پوشش و ، بلکه آینه ای تمام‌نما از یک زن آرمانی در تمام ابعاد زندگی سعادتمندانه و الگویی جامع و کامل برای تمام نسل ها، فرهنگ ها و زمان هاست؛ تا جایی که فرزندش مهدی موعود امام زمان(عج)، برگزیدة خدا برای نجات بشر و بهترين فرد روي زمين هم، مادرش فاطمه زهرا(س) را اسوة شايستة زندگی خود معرفي نموده و مي‌فرمايد: «دختر رسول خدا، براي من الگويی شايسته است».2 1. «لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک و لو فاطمه لما خلقتکما». مستدرک سفینة البحار، ج3، ص169. 2. «فِي إبنَةِ رَسُول اللهِ لِي اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ». الغیبه، شیخ طوسی، ص286؛ بحارالانوار، ج53، ص180. https://eitaa.com/havaliiekhoda