مسأله 124: اگر کسی در شب ماه رمضان جنب شود و اطمینان داشته باشد که اگر بخوابد قبل از اذان صبح بیدار می‌شود (به خاطر عادت به بیدار شدن در این وقت یا غیر آن) و با تصمیم بر غسل کردن بخوابد ولی اتفاقاً تا اذان صبح از خواب بیدار نشود روزه او صحیح است، و اگر این شخص قبل از اذان صبح بیدار شود و دوباره بخوابد و تا اذان صبح از خواب بیدار نشود برای عقوبت باید آن روز را قضا کند. مسأله 125: اگر کسی روزه ماه رمضان را با خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء یا باقی ماندن بر جنابت تا طلوع فجر باطل کند، در صورتی که از روی عمد و با اختیار باشد و به علت ناچاری و اضطرار یا اکراه نباشد علاوه بر قضا، کفاره هم بر او واجب می‌شود. و در کفاره افطار عمد فرد مخیّر است برای هرروز یک بنده آزاد کند، یا دو ماه روزه بگیرد، یا شصت فقیر را سیر کند، و برای سیر کردن هر فقیر کافی است 750 گِرم خرما یا گندم یا نان یا ماکارونی یا هر چیزی که طعام نامیده شود به او بدهد، و پرداختن پولِ طعام به فقیر کافی نیست. مسأله 126: کفاره روزه بر کسی واجب است که به وجوب روزه و همچنین به مفطر بودن کاری که انجام داده، علم داشته باشد، ولی اگر از روی جهل یقین کند که روزه بر او واجب نیست یا انجام دادن کاری مفطر نیست و افطار کند کفاره بر او واجب نمی‌شود، مثلاً اگر کسی اعتقاد داشت هنوز به سن تکلیف نرسیده است و روزه نگیرد، یا کسی که عقیده داشت یکی از مفطرات، روزه را باطل نمی‌کند و آن را مرتکب شد، در هر دو مورد کفاره بر او واجب نیست. البته دانستن وجوب کفاره شرط وجوب آن نیست.