الباقر (علیه السلام)- إِنَّ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) خَطَبَ النَّاسَ بِالْمَدِینَهًِْ بَعْدَ سَبْعَهًِْ أَیَّامٍ مِنْ وَفَاهًِْ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فَقَال ... وَ إِنِّی فِیکُمْ أَیُّهَا النَّاسُ کَهَارُونَ (علیه السلام) فِی آلِ فِرْعَوْنَ وَ کَبَابِ حِطَّهًٍْ فِی بَنِی إِسْرَائِیلَ وَ کَسَفِینَهًِْ نُوحٍ (علیه السلام) فِی قَوْمِ نُوحٍ إِنِّی النَّبَأُ الْعَظِیمُ وَ الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ وَ عَنْ قَلِیلٍ سَتَعْلَمُونَ مَا تُوعَدُونَ وَ هَلْ هِیَ إِلَّا کَلُعْقَهًِْ الْآکِلِ وَ مَذْقَهًِْ الشَّارِبِ وَ خَفْقَهًِْ الْوَسْنَانِ ثُمَّ تُلْزِمُهُمُ الْمَعَرَّاتُ خِزْیاً فِی الدُّنْیَا وَ یَوْمَ الْقِیامَهًِْ یُرَدُّونَ إِلی أَشَدِّ الْعَذابِ وَ مَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا یَعْمَلُونَ فَمَا جَزَاءُ مَنْ تَنَکَّبَ مَحَجَّتَهُ وَ أَنْکَرَ حُجَّتَهُ وَ خَالَفَ هُدَاتَهُ وَ حَادَّ عَنْ نُورِهِ وَ اقْتَحَمَ فِی ظُلَمِهِ وَ اسْتَبْدَلَ بِالْمَاءِ السَّرَابَ وَ بِالنَّعِیمِ الْعَذَابَ وَ بِالْفَوْزِ الشَّقَاءَ وَ بِالسَّرَّاءِ الضَّرَّاءَ وَ بِالسَّعَهًِْ الضَّنْکَ إِلَّا جَزَاءُ اقْتِرَافِهِ وَ سُوءُ خِلَافِهِ فَلْیُوقِنُوا بِالْوَعْدِ عَلَی حَقِیقَتِهِ وَ لْیَسْتَیْقِنُوا بِمَا یُوعَدُون. امام باقر (علیه السلام) امیرالمؤمنین (علیه السلام) هفت روز پس از رحلت پیامبر (ص) برای مردم مدینه چنین خطبه‌خواند: «ای مردم! من در میان شما مانند هارون (علیه السلام) در میان فرعونیان هستم؛ و چون دروازه حطّه (که بنی‌اسرائیل مأمور شدند از آن بگذرند تا گناهشان بریزد) در میان بنی‌اسرائیل هستم؛ و چون کشتی نوح (علیه السلام) در میان قوم نوح (علیه السلام) هستم؛ من نبأعظیم (خبر بس بزرگ) و صدّیق اکبر (راستگوی بزرگ) هستم و به‌زودی وعده‌هایی را که به شما داده‌شده خواهیددانست و آیا جز این است که این زمان (زمان سر رسیدن این وعده‌ها) بیش از زمان خوردن یک لقمه توسّط شخص خورنده و نوشیدن جرعه‌ای آب توسّط شخص تشنه و مدّت زمان چرت‌زدن شخصی که خوابش عمیق نشده است؟! پس از گذشت این زمان کوتاه [افرادی که مرتکب گناه شده‌اند] عواقب گناهشان گریبانگیر آنان می‌شود و موجب رسوایی دنیایشان می‌گردد و در آخرت به سخت‌ترین عذاب دچار می‌گردند و خدا از کارهایی که می‌کنند غافل نیست. پس کسی‌که از راه روشن خود منحرف گشته؛ حجّت و دلیل روشنش را منکر شده؛ با راهنمایان خود مخالفت کرده؛ از نور خود دور شده؛ در تاریکی فرورفته؛ به جای آب، سراب را گرفته؛ نعمت را به عذاب تبدیل کرده؛ به جای رستگاری به بدبختی گراییده؛ خوشی را با دشواری و فراخی را با سختی عوض کرده، [پس چنین کسی] سزایش جز سزای ارتکاب گناهانش و بدی خلاف‌کاریش چیست؟! پس باید به وعده‌ی خدا از روی حقیقت یقین کنند و بدانچه وعده داده‌شده‌اند یقین پیدا کنند».(۱) العسکری (علیه السلام)- یَعْنِی هَؤُلَاءِ الَّذِینَ تُخْرِجُونَهُمْ أَیْ تَرُومُونَ إِخْرَاجَهُمْ وَ قَتْلَهُمْ ظُلْماً إِنْ یَأْتُوکُمْ أُساری قَدْ أَسَرَهُمْ أَعْدَاؤُکُمْ وَ أَعْدَاؤُهُمْ. امام عسکری (علیه السلام) منظور همان‌هایی که از شهر اخراج کردید یعنی قصد اخراج و کشتار ظالمانه‌ی آن‌ها کردید اگر به دست دشمنان شما و دشمنان آن‌ها اسیر شوند [فدیه می‌پردازید].(۲) 📚 ۱‌. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۵۱۰ الکافی، ج۸، ص۲۹ ۲. تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱، ص۵۱۴ بحارالأنوار، ج۹، ص۱۸۰/ الإمام العسکری، ص۳۶۷/ البرهان ☆ مَنْ كُنْتُ مَوْلاهُ ، فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاه ☆ "کانال مدح مولا امیرالمؤمنین علیه السلام" ✿[ @hazrateshah ]✿         ══•◇•🌸•◇•══