در هنگام مصاف امام حسین«ع» با لشکر کوفه و شام در کربلاء گروه سومی هم بودند که ساکت و تماشاگر بودند و امام حق را در میدان کارزار تنها گذاشتند و یاری نرساندند!! و امروز مورد لعن و نفرین شیعیان هستند. در مصاف جبهه حق با جبهه باطل، نه می‌توان و نه باید ساکت و تماشاگر بود بلکه باید با هر امکان و توان تحت فرمان امام جبهه حق کنشگر بود و نقشی ایفاء کرد. در مواجهه و اغتشاشات اخیر که دشمنان اسلام و انقلاب و کشور با وحدت و یکپارچگی و هماهنگی در درون مرزهای ما بر موج اعتراض و نارضایتی و هنجارشکنی تعدادی جوان سوار شدند و تخریب و ناامنی به بار آورده و حریم و حرمت ارزش‌ها و مقدسات را شکستند و مدافعان و حافظان امنیت را غریبانه و مظلومانه شهید کردند، چه کنش و اقدام مفید و موثری در دفاع از جبهه حق انجام دادیم!!؟ آیا حداقل به اندازه جسارت و نقش آفرینی و تخریب چند جوان معترض توانستیم جسورانه در صحنه حاضر بوده و آبی بر این آتش بریزیم!؟ به نظر می‌رسد اگر هر یک از ما ساکت و تماشاگر و معطل دیگران نمی نشستیم و در محدوده توان و امکانات مان به شکل فردی و یا جمعی حضور فعال داشته و ایفای نقش می‌کردیم، دشمن هرگز امکان این همه جسارت و اهانت پیدا نمی‌کرد! چند کار مهم اما با امکانات حداقلی را برای نمونه مثال می‌زنم تا بیش‌تر با وظیفه و تکالیف مان در این گونه شرایط آشنا شویم: الف:تشویق آشکار رزمندگان و دعا برای پیروزی و سلامتی آنان. در مسابقات ورزشی گرچه فقط قهرمانان به میدان می‌روند اما تماشاگران نیز بی کار ننشسته و با دست و زبان و هرچه در توان دارند،انان را تشویق و دعا و حمایت می‌کنند: ۱. در حوادث اخیر اگر در دل میدان نبودیم لااقل می‌توانستیم هر روز یک تماس و تشکر ساده از حافظان امنیت شهر و کشورمان داشته باشیم بویژه آنان که در کوچه و محله مان زندگی می‌کنند!! می‌توانستیم به آنان بگوییم امنیت و آسایش خود و فرزندان مان را مدیون شجاعت و ایثار شماییم. می‌توانستیم بگوییم به شما افتخار کرده و هر روز و هر لحظه دعایتان می‌کنیم! به همین سادگی! ۲.می توانستیم به همراه همسر و یا آقا و اهالی و ریش سفیدان محله، به خانه و خانواده حافظان امنیت که چند هفته در آماده باش و دور از منزل بودند، سری بزنیم،احوالی بپرسیم، تقدیر و تشکری کرده و کمکی برسانیم! ۳.می توانستیم هر روز در مسجد محل و یا در گروه مجازی محله ترجیحا با حضور حافظان امنیت و یا خانواده های آنان دعای امام سجاد «ع» برای سلامت، موفقیت و پیروزی مجاهدان و مرزداران امنیت را قرائت کنیم. ۴.می توانستیم با هماهنگی،در محله مان در برابر شعارهای شبانه و هتاکانه جبهه باطل، با فریادهای رسا و یکپارچه و با افتخار شعارهای جبهه حق را الله اکبر را درود بر مجاهدان و مرگ بر منافقان را سرداده و انان را از کرده خویش پشیمان کنیم. ب:حضور آرام و جسورانه در دل حادثه در دفاع از جبهه حق! آن گاه که «چند»صد نفر دختر و پسر جوان برای ارزش‌های غیردینی خود، از فضای«ناامن و پلیسی»نترسیدند و «جسورانه»به میدان آمده و خیابان‌های شهرمان را به اتش و ناامنی کشیدند، اهالی چند میلیونی جبهه حق، زنان و مردان قهرمان و قهرمان پرور کجا بودند!؟ اگر ما اهالی میلیونی جبهه حق با خانواده و اهالی مسجد و بسیج محله هماهنگ و یکپارچه در محله های بروز اغتشاشات حضور چند ده هزار نفری داشتیم و نمازهای مغرب و عشاء و دعا برای جوانان و رزمندگان را برپا می‌داشتیم، طرح و توطئه دشمنان در همان روزهای نخست، با حداقل هزینه و تلفات شکست می‌خورد و دیگر تا مدت ها جرأت و جسارت این قبیل تحرکات را نداشتند. این‌ها، همه چند مثال ساده بود تا بدانیم همه ما در هر رده و نقش و مسوولیتی که هستیم بویژه مدیران و عالمان و مبلغان و ائمه جمعه و جماعات، در زمان بروز خطر و هجوم دشمن برای دفاع از ارزش‌ها و مقدسات حتی تنها و با دستان خالی مسوولیت داشته و«نباید» ساکت و بی تفاوت و تماشاگر بنشینیم و لااقل اگر در وسط میدان نیستیم اما امام و جبهه حق را با هر چه در توان داریم، حمایت کرده و پشتیبانی نماییم. هاجری https://eitaa.com/hazratzahrah/10196 ✋