. #بهره_ای_از_کلام_وحی أعوذ بالله من الشيطان الرجيم << يَكَادُ الْبَرْقُ يَخْطَفُ أَبْصَارَهُمْ ۖ كُلَّمَا أَضَاءَ لَهُمْ مَشَوْا فِيهِ وَإِذَا أَظْلَمَ عَلَيْهِمْ قَامُوا ۚ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَذَهَبَ بِسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ >> کم مانده که برقِ آسمان چشم‌هایشان را کور کند! هر بار که جلویشان را روشن می‌کند، چند قدمی راه می‌روند؛ ولی وقتی آن‌ها را تاریکی فرا می‌گیرد، در جای خود میخکوب می‌شوند! البته اگر خدا می‌خواست، از همان اول، شنوایی و بینایی‌شان را می‌گرفت. آخر، خدا از عهدۀ هر کاری برمی‌آید. سوره بقره آیه ۲۰